Cognitieve stoornissen bij Cerebellaire Stroke Studie

Het cerebellum speelt een belangrijke rol in de coördinatie en timing van
motoriek. Laesies in het cerebellum veroorzaken daardoor diverse motorische
stoornissen zoals ataxie, dysarthrie en oogbolmotoriekstoornissen. Hoewel deze
neurologische uitvalsverschijnselen bij cerebellaire laesies uitgebreid
beschreven zijn, bleven de klinische en neuropsychologische gevolgen in de
literatuur lange tijd onderbelicht. De afgelopen decennia is hier verandering
in gekomen en komen steeds meer studies die cognitieve stoornissen beschrijven
na een focale schade in het cerebellum. Er zijn zelfs studies die een rol van
het cerebellum suggereren in verschillende neuropsychiatrische ziektebeelden
zoals attention deficit-hyperactivity disorder (ADHD), Autisme en Schizofrenie.
Deze cognitieve en neuropsychiatrische aspecten van het cerebellum worden
veroorzaakt door de verbindingen met frontale en limbische cortex. Het
cerebellum kent hierin twee systemen: De afferente banen die projecteren vanuit
de cortex via de pontiene kernen naar het cerebellum en de efferente banen
vanuit de diepe cerebellaire kernen via de thalamus naar de cortex. Deze
cerebello-thalamo-corticale banen eindigen voornamelijk in motorische en
niet-motorische gebieden van de prefrontale cortex. Daarbij is nog een verdere
onder verdeling mogelijk binnen het cerebellum waarbij rechterhemisfeer laesies
meer leiden tot taalstoornissen en verbaal geheugen. Terwijl laesies in de
linker cerebellaire hemisfeer leiden tot visuospatiële stoornissen.
Neuropsychiatrische stoornissen zouden echter meer geassocieerd zijn met schade
in het mediale deel van het cerebellum. De cognitieve gevolgen die optreden als
gevolg van een infarct of bloeding in het cerebellum worden in een klinische
setting veelal verwaarloosd, omdat de motorische problemen op de voorgrond
staan. Studies met kleine aantallen toonden wel cognitieve stoornissen aan
zonder dat dit consequenties heeft gehad voor de manier waarop patiënten met
een cerebellaire stroke worden behandeld. Het blijft door de kleine studies
(vaak slechts enkele patiënten) en heterogene groep binnen die studies
onduidelijk of er inderdaad cognitieve problemen zijn en zo ja op welk gebied.

Het aantonen van frontale dysfunctie en de mate hiervan drie maanden na een
cerebellaire beroerte door middel van een beperkt aantal neuropsychologische
testen.

Observationeel, prospective, single centre studie

geen risico, matige belasting. Patienten worden poliklinisch teruggezien en
moeten gedurende 45 minuten meerdere neuropsychologische testen maken.