Een Europese, multicenter studie voor de evaluatie van de waarde van elastografie bij de diagnosestelling van prostaat carcinoom

Elastografie is een echografische beeldvormingstechniek die is gebaseerd op het
idee dat er een significant verschil bestaat tussen de elastische eigenschappen
van benigne en maligne weefsel. Elastografie kan de verschillen in de reflectie
van geluidsgolven meten wanneer de prostaat manueel ingedrukt wordt.

In 2010 hebben Aigner et al. elastografgie geleide biopten vergeleken met 10
systematische biopten bij 94 mannen met een laag PSA (mean 3.2 ng/mL, bereik
1.3 tot 4.0). Prostaatkanker werd gevonden bij 27 patienten (28.7%). Ze lieten
zien dat de detectie graad van prostaatkanker per patiënt vergelijkbaar was in
beide groepen. Met elastografie werden significant minder biopten genomen dan
met systematisceh biopsie (158 vs 752). Voor elastografie werd een
sensitiviteit van 74% en een specificiteit van 60% gezien per patiënt.

In 2011 verrichten Kapoor et al. een vergelijkbare studie bij 50 patiënten met
een hoog PSA (mean 12.6 ng/mL, bereik 9.8 tot 14.4). Prostaatkanker werd
gevonden bij 12 patiënten (24%). Per patiënt was de sensitiviteit 91.7% en de
specificiteit 86.8% voor elastografie.
Per biopt was de sensitiviteit 72.5% en de specificiteit 100%.

De single-center studies die tot nu toe zijn uitgevoerd laten zien dat het
mogelijk is een significant groter aantal prostaatkanker locaties te vinden
door elastografie geleide biopten te verrichtten in vergelijking met
systematisch geleide biopten. Verder word er ook een toename in de hoeveelheid
gevonden prostaatkanker gezien door gebruik van de elastografie geleide
biopten.

Het doel van de studie om elastografie gerichte biopten in een routinematige
klinische setting te evalueren en te valideren met betrekking tot toegenomen
prostaat kanker visualisatie en detectie.

De bedoeling is om de voordelen van deze methode, sprekend over een hogere
positieve biopten aantal in vergelijking met systematische biopten, te laten
zien. Ook hopen wij hierbij te laten zien dat er ook een nauwkeuriger tumor
classificatie mogelijk is (tumor stadiëring, agressiviteit). Als door het
vinden van prostaatkanker, de prostaat verwijderd moet worden, zullen de
resultaten van de biopsie worden vergeleken met het histopathologisch onderzoek
van de prostaat.

Hypothese:

Er wordt verondersteld dat het gebruik van elastografie gerichte biopten ten
minste een stijging van 5% in de diagnose van prostaatkanker resulteren zal.
Via elastografie zou meer prostaatkanker gevonden moeten worden in vergelijking
met systematische biopten.

De patiënt heeft vrijwillig gekozen voorde prostaatbiopsie.

- Tijdens het gesprek met de arts vooraf aan de biopsie geeft de patiënt zijn
toestemming voor deelname aan de studie en tekent hij het informed consent.
- Het onderzoek zal geblindeerd plaatsvinden en word uitgevoerd door 2
onderzoekers. Eerst zal onderzoeker 1 de elastografie uitvoeren en daarna de
kamer verlaten. Daarna gaat onderzoeker 2 verder met de gewone prostaatecho en
de systematische biopten.
- Vervolgens komt onderzoeker 1 weer terug en verricht de gerichte biopten (4x)
middels elastografie, 2 biopten uit de 2 meest verdachte laesies.

Echografie wordt beschouwd als een veilig diagnostisch middel door het gebruik
van geluidsgolven (geen straling).

Het risico op bijwerkingen is niet verhoogd ten opzichte van de routinematige
klinische standaard biopsie sessie die de patiënt al ondergaat naast de studie.