Rectale en orale toediening van omeprazol voor de behandeling van reflux bij zuigelingen met een oesofagus atresie of een congenitale hernia diafragmatica: een studie naar de farmacodynamische en farmacokinetische parameters

Omeprazol wordt aan kinderen voorgeschreven voor de behandeling van
gastro-esofagale reflux ziekte (GOR ziekte). De huidige orale toedieningsvorm
is ongeschikt voor jonge kinderen en neonaten. Bij volwassenen werd aangetoond
dat omeprazol als zetpil resulteert in goede plasma spiegels en goed effect

- Het inventariseren van de effectiviteit van rectale ten opzichte van orale
toedieningsvormen bij zuigelingen in de leeftijdscategorie van +/- 6 weken.
- Het verkrijgen van farmacodynamische en farmacokinetische informatie over de
orale en rectale toediening van omeprazol bij zuigelingen met pathologische GOR
t.g.v. een oesophagusatresie of een CDH.

Dit onderzoek betreft een open-label interventie pilot onderzoek naar de
toepassing van omeprazol bij pathologische GOR t.g.v. een oesophagusatresie of
een CDH bij zuigelingen, waarbij de farmacodynamische en farmacokinetische
parameters van omeprazol oraal vergeleken wordt met omeprazol rectaal:

Omeprazol rectaal versus oraal

De huidige beschikbare toedieningsvormen zijn ontwikkeld voor toediening aan
volwassenen. Dit uit zich in sterkte van beschikbare capsules die voldoen aan
gewenste dosis voor volwassenen. Voor kinderen, mn zuigelingen, bestaat geen
geschikte toedieningvorm, terwijl juist jonge zuigelingen vaak pathologische
reflux hebben.

Het toedienen van bestaande toedieningsvormen aan kinderen gaat gepaard met
praktische problemen welke leiden tot een onbetrouwbare dosering. Nu moeten
capsules/tabletten in de thuissituatie door ouders bewerkt worden tot een vorm
die aan zuigelingen toe te dienen is. De bewerking leidt tot het vrijkomen van
een bittere smaak, wat de inname niet ten goede komt. De granules worden
gekauwd of uit de mond gewerkt, wat mogelijk leidt tot onderdosering. Bij de
kinderen met onderliggende aandoeningen kan onvoldoende behandeling leiden tot
complicaties, zoals aspiratiepneumonieen en levensbedreigende
verslikincidenten.
Een rectale toedieningsvorm, welke de juiste sterkte heeft voor zuigelingen,
leidt verondersteld tot een betrouwbaardere dosering, welke voor ouders beter
toe te dienen is.

Alhoewel de rectale toedieningvorm nieuw is, wordt het risico van toepassing
van deze toedieningsvorm bij zuigelingen ingeschat als zeer klein tot
verwaarloosbaar. Het risico moet in relatie gezien worden tot toepassing van
de orale toedieningsvorm, welke eveneens matig onderzocht is bij zuigelingen en
eveneens gepaard gaat met onzekerheden ten aanzien van effectiviteit en de
betrouwbaarheid van de dosering.

Ten aanzien van de orale toedieningsvorm blijkt dat de bijwerkingen die bij
kinderen niet verschillen van bijwerkingen bij volwassenen. Uit het beperkte
vergelijkende onderzoek dat voor handen is blijkt bij volwassenen geen
gewijzigd bijwerkingen profiel van de rectale toedieningsvorm. ER zijn geen
redenen om te veronderstellen dat dit bij rectale toediening anders zou zijn.

De onderzoeksprocedures hebben een verwaarloosbaar risico en de belasting van
het onderzoek is minimaal. De pH metrie, welke wel belastend is, vindt niet
EXTRA plaats in het kader van het onderzoek.