Het optimaliseren van de positieve effecten van training voor diabetes: focus op de lever!

Mede door de westerse levensstijl, gecorreleerd aan een hoge calorie-inname en
lage fysieke activiteit, wordt obesitas een groot gezondheidsprobleem. Over de
hele wereld gezien wordt obesitas een epidemie. Obesitas is sterk gelinkt aan
type 2 diabetes, een multi-factoriele ziekte welke een risicofactor is voor
verschillende gezondheidsproblemen. Tot op vandaag zijn beweging en dieet de
enige efficiënte behandelingen die obesitas en type 2 diabetes kunnen
behandelen. In obesitas en type 2 diabetes treedt niet enkel vetaccumulatie op
in vetweefsel, maar ook in de perifere weefsels. Vetaccumulatie in de perifere
weefsels is geassocieerd met insuline resistentie. Het lijkt dat beweging een
positief effect heeft op deze vetaccumulatie en op de insuline gevoeligheid in
type 2 diabetes.

Het belangrijkste doel van het onderzoek is om te onderzoeken of een 12 weken
durende trainingsprogramma de hoeveelheid aan intrahepatisch vet kan verlagen
en het metabolisme van de lever kan verbeteren in type 2 diabetes patiënten en
bij personen met niet-alcoholisch leverlijden, en om te kijken of dit leidt tot
verbeteringen in metabole risico factoren. Daarnaast zullen we het effect van
dit trainingsprogramma op het vetweefsel (inflammatoire merkers en
adipocytengrootte) en het spierweefsel (ex vivo lipidenmetabolisme) includeren
om zo het effect op lever, vet en spier te incorporeren in 1 onderzoek, en zo
de samenspraak tussen deze weefsels te verduidelijken in de pathofysiologie van
type 2 diabetes.

Achtendertig type 2 diabetes patienten, 38 personen met niet-alcoholische vette
lever aandoening en 38 controle proerfpersonen zullen een 12 weken durend
trainingsprogramma volgen. Twee maal per week zullen zij een aerobe
fietstraining afwerken, 1 maal per week een krachttraining. Voor opstart van de
studie en na het beëindigen hiervan zal de lichaamssamenstelling (DEXA), de
endotheliale wandfunctie (RH-PAT), vet in het hart (1H-MRS), hartfunctie
(echografie), mitochondriële functie van de lever (MBT), levermetabolisme
(31P-MRS), maximale aerobe capaciteit (VO2max), maximale contractiekracht,
intrahepatische lipidenconcentratie (1H-MRS) en insuline gevoeligheid
(hyperinsulinemische-euglycemische clamp) gemeten worden.

Proefpersonen zullen een 12 weken durende trainingsinterventie ondergaan, die bestaat uit 2 maal per week een aerobe fietstraining en 1 maal per week een krachttraining.

Nadelen die proefpersonen kunnen ervaren bij deelname aan het onderzoek is de
duur van de studie en het grote aantal afspraken en trainingen op de
universiteit die hierbij horen.
De belasting voor hen als proefpersoon betreft met name twee aspecten. Het
eerste aspect is de tijdsbelasting. Daarnaast zijn sommige metingen ook
invasief. Zowel een vetbiopt als een spierbiopt wordt afgenomen. Dit kan leiden
tot spierpijn en een blauwe plek.
Twee maal zal de insuline gevoeligheid bepaald worden aan de hand van een
clamp. Dit houdt in dat men gedurende 8 uur op bed ligt, waarbij men televisie
kan kijken. In beide armen wordt een katheter geplaatst, waarbij langs de ene
arm suiker en langs de andere arm insuline wordt toegevoegd.
Door gebruik van MRI kan een onbekend probleem worden achterhaald
(=*toevalsbevinding*). Voorbeeld van een toevalsbevinding is een tumor in de
lever.
Voor personen met diabetes kan tijdens het stopzetten van de medicatie
gedurende 3 dagen een verhoogde bloedsuikerspiegel ontstaan. Om bijwerkingen te
voorkomen wordt hun gevraagd gedurende deze dagen uw nuchtere
bloedsuikerspiegel dagelijks te bepalen.