Gevoeligheid en voorspellende waarde voor het aantonen van intra-abdominale verklevingen met behulp van de cine- MRI

Een vaak voorkomend probleem bij buikoperaties is dat in de dagen na de
operatie bij het merendeel van de patiënten verklevingen (adhesies) van de
darmen optreden. Dit verschijnsel maakt deel uit van het genezingsproces en is
te vergelijken met de vorming van littekens, waarbij in het lichaam
verschillende weefsels aan elkaar gaan plakken. Bij sommige patiënten geven
deze verklevingen ernstige klachten, zoals buikpijn en verstopping van de darm.
Bovendien kunnen verklevingen de toegang tot het operatiegebied versperren bij
een eventuele volgende ingreep in de buik. Afhankelijk van de mate en ernst van
deze verklevingen, kan de het verwijderen ervan (ook wel: adhesiolyse genoemd)
de operatietijd aanzienlijk verlengen. Ook is het verrichten van adhesiolyse
niet geheel zonder risico*s, zoals het risico op bloedingen en darmschade. Er
is op dit moment helaas nog geen goede methode om de ernst en mate van de
verklevingen vooraf goed in kaart te brengen. Daardoor merkt de chirurg deze
problemen pas tijdens de operatie en moet hij zijn handelingen en operatietijd
hier direct op aanpassen. Een deel van de problemen (zoals darmschade door het
plaatsen van een trocar voor laparoscopische ingrepen) is ook eenvoudig te
voorkomen als vooraf bekend is waar zich verklevingen bevinden.

Het doel van dit onderzoek is om na te gaan of met behulp van een nieuwe
techniek, genaamd cine- MRI, vooraf te bepalen is of zich (na een eerdere
operatie) verklevingen in de buik hebben gevormd. In dit onderzoek willen we
weten of de cine- MRI als techniek gevoelig genoeg is om alle verklevingen in
de buik zichtbaar te maken en of deze techniek geschikt is om de duur en de
eventuele risico*s van eventuele vervolgoperaties goed te kunnen voorspellen.

Prospectief multicenter observationeel onderzoek.

Bij 100 patiënten die een operatie zullen ondergaan en een eerdere laparotomie
of laparoscopie in de voorgeschiedenis wordt eenmalig een MRI scan gemaakt om
verklevingen op te sporen. De resultaten van deze MRI scan worden door 2
radiologen beoordeeld op aanwijzingen voor het bestaan van adhesies. De
radioloog is niet op de hoogte van de morfologie van het eerdere litteken,
welke operatie de patiënt eerder heeft ondergaan en niet van de
intra-operatieve bevindingen van de huidige ingreep. Tijdens de operatie worden
de verklevingen gedocumenteerd volgens een standaard procedure. De chirurg is
hierbij niet op de hoogte van de uitkomst van de MRI. De bevindingen van de
radiologen worden vergeleken met de bevindingen van de chirurg tijdens de
operatie, die onafhankelijk bij de onderzoeker worden ingeleverd.

Deelname aan het onderzoek veranderd niets aan de standaard behandeling of
opnameduur. De risico's van de extra eenmalige MRI-scan zijn verwaarloosbaar.
De onderzoeker zal verder alleen extra gegevens verzamelen omtrent het
ziektebeeld en de voorgeschiedenis.