Uremische Toxines, Cardiovasculaire Effecten en Fysieke Activiteit in Intensieve Hemodialyse

Dialysepatienten hebben nog steeds een te hoge, vooral cardiovasculaire,
morbiditeit en mortaliteit. Intensieve hemodialyse (HD) (korte dagelijkse HD,
nachtelijke HD en nachtelijke thuisHD) is geassocieerd met verbetering van
biochemische, biologische en klinische parameters en zou mogelijks ook de
mortaliteit kunnen verlagen.
Hiervoor zijn een aantal verklaringen mogelijk. Vooreerst is het mogelijk dat
uremische toxines beter verwijderd worden door meer te dialyseren. Uremische
toxines, vooral de eiwit-gebonden, hebben nadelige effecten op het endotheel en
kunnen aldus eigenschappen van de bloedvatwand nefast beinvloeden en aldus
cardiovasculaire ziekten induceren.
Door meer te dialyseren is de volumestatus van de dialysepatient mogelijks
stabieler hetgeen resulteert in betere bloeddrukcontrole, minder linker
ventrikelhypertrofie en betere perifere microcirculatie.
Verder kan betere verwijdering van uremische toxines en reductie van
schommelingen van de volumestatus met betere bloeddrukcontrole finaal ook
leiden tot toegenomen fysieke activiteit en levenskwaliteit.
In deze studie willen we om die reden de associatie tussen uremische toxines,
cardiovasculaire effecten en fysieke activiteit vergelijken bij conventionele
hemodialyse en intensieve hemodialsyepatienten.

Het eerste doel van de studie is de vasculaire biologie (vasculaire markers en
endotheliale micropartikels) en cardiovasculaire effecten (volumestatus,
bloeddruk, pulse wave velocity, echocardiografie en microcirculatie) te
vergelijken tussen conventionele en intensieve hemodialysepatienten. Het tweede
doel van de studie is de kinetiek en spiegels van uremische toxines alsook de
fysieke activiteit te meten van conventionele en intensieve
hemodialysepatienten. Naast de conventionele hemodialysegroep zal ook een
peritoneaal dialyse (PD) groep en 20 gezonde mensen als controlegroep worden
geincludeerd.

Prevalente en incidente conventionele HD, intensieve HD [korte dagelijkse HD,
nachtelijke HD en nachtelijke thuis HD] en peritoneaal dialyse (PD) patienten
zullen op prospectieve wijze gedurende 2 jaar worden opgevolgd. Om de zes
maanden zullen vasculaire parameters in het bloed worden gemeten. Verder zullen
lichaamssamenstelling (met BCM), pulse wave velocity (met Sphygmocor),
echocardiografie (beoordeling van linker ventrikelhypertrofie en
vullingstoestand), microcirculatie (met capillaroscopie), 24-uurs
bloeddrukmeting (met Mobil-O-Graph) en fysieke activiteit (met Sensewear)
gemeten worden. Aan de patienten wordt ook gevraagd een vragenlijst in te
vullen ter beoordeling van hun levenskwaliteit. Bovendien worden terzelfdertijd
pre- en postdialytische spiegels van uremische toxines bepaald in het midden
van de dialyseweek.

In deze studie zullen enkel niet-invasieve technieken gebruikt worden die een
minimale last aan de patient bezorgen. Afname van plasmastalen zal altijd
tijdens de dialysebehandeling gebeuren via de dialyselijnen. De studie zal geen
direct voordeel opleveren aan de patient. De studie kan alleen uitgevoerd
worden met deze specifieke patientengroep.