Gewrichtsdistractie als behandeling voor artrose van de knie: kraakbeen veranderingen in vergelijking met een bestaand chirurgisch alternatief: tibiakoposteotomie

Kniedistractie (KJD) is een bewezen gunstige therapie voor patienten met
eindstadium artrose van de knie, ten opzichte van hun eigen baseline profiel.
In de huidige studie zal kniedistractie worden toegepast voor
unicompartimentele artrose van de knie, een ander indicatiegebied. In de studie
wordt kniedistractie vergeleken met de huidige operatieve behandeling voor
unicompartimentele artrose van de knie, te weten; tibiakoposteotomie (HTO).

1. Vergelijken van kraakbeenveranderingen na KJD en HTO, gebaseerd op MRI,
rontgenfoto's en biomarkers, na een follow-up van 2 jaar.
2. Beschrijven en vergelijken van klinische effectiviteit na KJD en HTO
gedurende 2 jaar van behandeling door middel van vragenlijsten (KOOS; voor
pijn, andere symptomen, functioneren in het dagelijks leven, functioneren in
sport en recreatie en knie gerelateerde kwaliteit van leven) en door middel van
de VAS score voor pijn.
3. Registreren van medische consumptie en niet-medische kosten gerelateerd aan
de ziekte en behandeling en van kwaliteit van leven als basis voor toekomstige
studies op dit onderwerp.

Een multicenter (Maartenskliniek te Woerden (MK-W) en Universitair Medisch
Centrum Utrecht; UMC), gerandomiseerde, prospectieve, 2 jaars follow-up studie
wordt uitgevoerd. Patienten die in aanmerking komen voor een tibiakoposteotomie
en voldoen aan de inclusiecriteria worden gevraagd voor deelname. Indien
patienten instemmen, worden patienten gerandomiseerd tussen HTO of KJD in een
ratio van 2:1. Structurele en klinische uitkomstparameters worden gescoord over
2 jaar en vergeleken tussen beide behandelingsstrategieen. Daarnaast worden
vragenlijsten afgenomen met betrekking tot kosten en kwaliteit van leven, om
een inschatting te kunnen maken van deze parameters na beide behandelingen.

Tibiakoposteotomie wordt volgens het gebruikelijke klinische protocol uitgevoerd. Kniedistractie wordt uitgevoerd volgens een standaard protocol (ook gebruikt in eerdere kniedistractie studie). Er worden 2 monotubes geplaatst, een lateraal en een mediaal, die het gewricht overbruggen. Intra-operatief worden de tubes 2mm gedistraheerd. Gedurende de opname worden de tubes verder gedistraheerd, 1mm per dag, totdat 5mm distractie is bereikt. De distractieperiode duurt 6 weken, gedurende deze periode wordt belasting van de knie aangemoedigd, met krukken voor stabiliteit. Na 6 weken worden de monotubes verwijderd in dagbehandeling, gevolgd door standaard fysiotherapie.

Alle patienten die worden geincludeerd zullen de polikliniek frequenter
bezoeken, te weten totaal 7 keer in 2 jaar, waarvan 2 meer dan in de dagelijkse
klinische praktijk. Gedurende de bezoeken worden vragenlijsten ingevuld.
Aanvullend wordt 10ml bloed en minimaal 5ml urine afgenomen, er wordt een
rontgenfoto gemaakt en 3x een MRI gedaan; op baseline (KJD+HTO), 1 jaars (KJD)
en 2 jaars (KJD+HTO) evaluatie. Patienten die met kniedistractie worden
behandeld hebben kans op het ontwikkelen van pengatinfecties, wat een bekende
bijwerking is van behandeling met een fixateur externe. Deze huidinfecties
kunnen effectief behandeld worden met antibiotica. Daarnaast is er een hoger
risico op een kniegewrichtscontractuur als gevolg van kniedistractie, wat
zoveel mogelijk wordt voorkomen door adequate fysiotherapie. De revalidatie van
kniedistractie zal niet veel verschillen van de revalidatie van een
tibiakoposteotomie.