Langetermijn resultaten van skeletale stabiliteit van mandibulaire distractie osteogenese

Mandibulaire distractie osteogenese (MDO) is een alternatief voor de
conventionele verlengingstechniek (BSSO) voor patienten met een mandibulaire
retrognathie.
Skeletale stabiliteit op de lange termijn van de BSSO is bekend en
gerapporteerd in de literatuur. Factoren die invloed uitoefenen op de
stabiliteit zijn de mate van verlenging, type fixatie en mandibulaire lijn
(steil of niet-steil), chirurgische vaardigheden en invloed door bot- en
spierweefsel en weke delen.
Een voordeel van MDO is de mogelijkheid om grotere verlengingen te
bewerkstelligen (>10 mm). Hierdoor is de kans op mogelijke relapse of
verminderde stabiliteit mogelijk toegenomen.
Kort en middellange termijn stabiliteit van MDO in vergelijking met de
BSSO-techniek laat zien dat deze vergelijkbaar is. Voor zover bekend is de
langetermijn stabiliteit langer dan 5 jaar niet eerder gerapporteerd in de
literatuur. Aangezien deze techniek een meer routinematige behandelvorm is
geworden is het van belang de langetermijns resultaten te onderzoeken en hier
kennis van te nemen voor de mogelijke relapse. Deze resultaten zouden kunnen
leiden tot wijzigingen in de behandelingen met MDO en voordelen bieden voor
toekomstige patienten.

Bepalen van langetermijn (> 5 jaar) stabiliteit in patienten die zijn behandeld
met MDO voor correctie van een mandibulaire hypoplasie, klasse-II occlusie.
Hypothesen:
1) MDO is een techniek voor mandibulaire verlenging met een vergelijkbare
stabiliteit bij technieken als de BSSO
2) Patienten met een steile mandibulaire lijn (> 38 graden), verlengingen> 10
mm and vrouwelijke patienten hebben meer kans op relapse dan patienten met een
vlakke mandibulaire lijn (< 38 graden), verlengingen < 10mm and mannelijke
patienten

Een retrospectief, klinisch onderzoke waarbij door middel van cephalometrisch
onderzoek van patienten die MDO ondergingen tussen 1999-2006. Het
cephalometrisch tracen zal door twee aparte onderzoekers worden uitgevoerd.

Naar onze mening is de aard en mate van belasting en mogelijke risico's voor de
patient minimaal. De langetermijn stabiliteit van MDO is tot op heden
onvoldoende onderzocht en niet gerapporteerd in de literatuur. MDO is in de
afgelopen periode een gangbare behandelvorm geworden en daarom is het van
belang om de langetermijn effecten te kennen. Resultaten die hieruit
voortvloeien kunnen aanbevelingen vormen voor het behandelprotocol en zo in het
belang van toekomstige patienten werken.