Kan directe transcraniele gelijkstroom stimulatie hemispatieel neglect verminderen? Een studie naar ipsilaterale activatie en contralaterale inhibitie

Een veel voorkomende stoornis na een beroerte is spatieel neglect. Deze
patiënten negeren stimuli aan de zijde tegenovergesteld aan de laesie. Neglect
is gerelateerd aan verminderd functioneel herstel en het is daarom van belang
om effectieve behandelingsmethoden te ontwikkelen. De voorgestelde studie zal
een nieuwe methode testen op basis van het idee dat neglect een gevolg is van
een disbalans tussen de aandachtssystemen in beide hersenhelften. Dit model
suggereert dat iedere hersenhelft de aandacht richt op de tegenovergestelde
ruimte. Bij neglect domineert het aandachtssysteem in de gezonde hersenhelft.
Om deze disbalans te verminderen zal *transcraniele gelijkstroom
stimulatie* (transcranial direct current stimulation, tDCS) gebruikt worden.
Bij deze bewezen veilige methode kan een zwakke elektrische stroom tussen twee
elektroden op de schedel hersenactiviteit beïnvloeden. Een nog niet eerder
onderzocht voordeel van tDCS is dat tegelijkertijd activerende stimulatie van
het aandachtsysteem in de beschadigde hemisfeer (anodale electrode) en
inhiberende stimulatie van het aandachtssysteem in de gezonde hemisfeer
(cathodale electrode) toegepast kan worden. Wij verwachten dat deze
tweezijdige stimulatie tot gevolg zal hebben dat de disbalans tussen de twee
hemisferen meer zal verminderen dan placebo stimulatie.

Het huidig onderzoek heeft als doel de acute effecten van tDCS op chronisch
neglect te onderzoeken, waarbij de beschadigde hersenhelft gestimuleerd wordt
en de intacte hersenhelft geinhibeerd, .

Iedere patiënt zal allereerst een baseline meeting krijgen. Twee weken hierna
volgt de behandeling. Behandeling zal bestaan uit twee blokken van activatie
voor iedere patiënt: tDCS behandeling en placebo behandeling. In ieder blok zal
de stimulatie dagelijks gedurende 20 minuten over een aaneen gesloten periode
van 5 dagen aangeboden worden. De volgorde van de blokken zal over de
patiëntengroep gecounterbalanced zijn. Tussen de twee blokken zal een periode
van 4 weken zonder behandeling zijn. De placebo conditiebehandeling zorgt
ervoor dat patiënten de echte en schijn-stimulatie niet van elkaar kunnen
onderscheiden. Stimulatie en assessment zullen dubbel blind van elkaar worden
uitgevoerd. Gedurende de (placebo en tDCS) stimulatie periodes zal de patiënt
iedere maal direct voor en na stimulatie getest op de conventionele taken van
de BIT. Behandeling en metingen zullen op de Universiteit Utrecht of bij de
patiënt thuis worden uitgevoerd (dit hangt af van hoe mobiel de patiënt is).

transcraniele gelijkstroom stimulatie (tDCS)

Iedere patiënt zal op 4 verschillende momenten gezien worden.
1. Baseline meeting.
2. Na twee weken volgt tDCS stimulatie of placebo stimulatie.
3. Vier weken later zal de andere stimulatie conditie volgen
4. Tot slot een follow-up test moment weer 4 weken later.
In het begin van tDCS voelen mensen vaak een lichte prikkeling die binnen 1
minuut verdwijnt. De risico*s zijn minimaal. De invloed van deze behandeling op
neglect kan alleen in een patiëntpopulatie onderzocht worden.