De relatie tussen cerebrale bloedstroom, beleving van pijn en autonome parameters in rust, tijdens en na inspanning in patienten met het chronisch vermoeidheidssyndroom.

Naast de karakteristieke moeheid, hebben patienten met het chronisch
vermoeidheidssyndroom ook vaak last van chronische en uitgebreide pijnklachten.
Een populatie onderzoek toonde aan dat 94% van de patienten met het chronisch
vermoeidheidssyndroom (CVS) klachten van spierpijn rapporteren, terwijl 84% ook
gewrichtsklachten aangeven. Eerder onderzoek heeft aangetoond dat de centrale
pijnverwerking in de hersenen en afwijkende pijn inhiberende mechanismen een
rol spelen in de toegenomen pijnsensaties van CVS patienten. Ook is aangetoond
dat de normale vermindering van pijnsensaties door inspanning afwezig is bij
CVS patienten.
De onderliggende mechanismen voor deze veranderde pijnsensatie is nog
grotendeels onduidelijk. In onderzoek met fibromyalgie patienten lijkt er een
verband te bestaan met de functie van het autonome zenuwstelsel. De functie van
het autonome zenuwstel werd met name getest door de hartritme variatie (HRV) te
bepalen. Er zijn een beperkt aantal studies bij CVS patienten (met
inconsistente bevindingen) die de relatie tussen het autonome zenuwstelsel
(HRV) en CVS onderzocht hebben, maar de relatie met de veranderde pijnsensatie
is niet bekend. Daarnaast werd de baroreflex bij CVS patienten gemeten: deze
vertoonden een verminderde sensitiviteit. Ook hierbij is de relatie met pijn
onbekend.
Daarnaast is het onduidelijk in welke mate de baroreflex en de stress van de
inspanning onafhankelijk van elkaar bijdragen aan de verminderde pijnsensatie
bij en na inspanning bij gezonden. Ook bij CVS patienten is dit niet
onderzocht.
Tenslotte zijn studies naar de cerebrale bloedstroom bij CVS patienten
zeldzaam. Er zijn geen studies over de cerebrale bloedstroom bij inspanning bij
CVS patienten. Ook in gezonden ontbreken studies die de inspanningsgebonden
analgesie en de relatie met het autonome zenuwstelsel en de cerebrale
bloedstroom als reactie op inspanning hebben bestudeerd.

Het doel van de studie is de relatie te onderzoeken tussen cerebrale
bloedstroom bij en na inspanning, de veranderde pijnsensatie na inspanning en
de autonome functies (HRV en baroreflex sensitiviteit) als reactie op
inspanning bij patienten met het chronisch vermoeidheidssyndroom. Deze relaties
worden vergeleken met die van gezonde controle personen. Daarnaast wordt het
effect van de lichamelijke inspanning op de veranderde pijnsensatie vergeleken
met die van een kanteltafeltest zowel bij gezonden als bij CVS patienten.
Tenslotte wordt ook nog de verandering van de cerebrale bloedstroom tijdens de
Valsalva manoeuvre en het effect van de Valsalva manoeuvre op de pijndrempel
bepaald.

Participanten worden gerandomizeerd naar start van het onderzoek met de
inspanningstest of met de kanteltafeltest. Voorafgaand aan het eerste onderzoek
worden vragenlijsten ingevuld. Deze zijn bedoeld als inventarisatie van de
pijnklachten, CVS klachten, de fysieke conditie en het algemeen welbevinden. Na
een uitgangsmeting van de pijndrempels wordt een Valsalva manoeuvre uitgevoerd,
de cerebrale bloedstroom gemeten en de pijndrempel bepaling herhaald. Erna
worden patienten gerandomiseerd naar of een inspanning of een emotionele
stressor. Een week later zal de deelnemer de andere test ondergaan. Tijdens de
inspanningstest wordt de zuurstof opname gemeten: VO2 bepalingen middels
spiro-ergometrie. Bij beide testen worden de pijndrempels bepaald, de cerebrale
bloedstroom gemeten en wordt meting verricht naar de autonome functies (HRV en
baroreflex sensitiviteit).

Zoals reeds bij vraag E9 werd aangegeven is de belasting laag evenals de
ingeschatte risico's.