Chromosomale instabiliteit als indicator voor behandeling van progressieve slijmvliesafwijkingen van de mondholte: een prospectieve studie.

Samengevat kan gesteld worden dat hoofdhalscarcinomen ondanks verbeteringen in
therapie nog altijd een slechte prognose hebben met een 5-jaarsoverleving van ~
50%.
Maligniteiten van het hoofdhalsgebied worden (vrijwel) altijd voorafgegaan door
precursorlaesies. Behandeling van deze premaligne slijmvliesafwijkingen is in
principe beperkt en weinig belastend voor de patiënt. Indien deze
precursorlaesies onbehandeld blijven, kunnen zij mogelijk uitgroeien tot een
maligniteit van het hoofdhalsgebied. Uitgebreide behandeling zal hierbij nodig
zijn. Voor de mondholtetumoren betekent dit verlies van kwaliteit van de
functies kauwen, spreken en slikken. Bovendien zijn er met name bij
mondholtecarcinomen regelmatig lymfkliermetastasen aanwezig bij de eerste
presentatie. Indien potentieel maligne slijmvliesafwijkingen van de mondholte
in een vroeg stadium ontdekt worden, kan de omvang van de behandeling sterk
beperkt worden.
Onze hypothese is dat CIN gedetecteerd door middel van FISH een betrouwbare
indicator is voor progressie tot maligniteit. Door de controle en behandeling
te intensiveren in premaligne laesies met CIN, zal de incidentie van progressie
tot een invasief carcinoom naar verwachting significant dalen. Als deze
hypothese gegrond blijkt, zal er plaats zijn voor CIN-detectie als
risico-indicator in het diagnostisch traject van premaligne hoofdhalslaesies in
de kliniek.
Onze tweede hypothese is dat LOH gedetecteerd door middel van het vergelijken
van DNA uit premaligne weefsel en uit
speeksel een betrouwbare indicator is voor progressie tot maligniteit. Als deze
hypothese gegrond blijkt, zal er plaats zijn
voor LOH-detectie als risico-indicator in het diagnostisch traject van
premaligne hoofdhalslaesies in de kliniek.

Het primaire doel van deze prospectieve studie is het voorkómen van progressie
van premaligne hoofdhalslaesies tot een
invasief carcinoom door middel van het aanpassen van het controle en het
therapeutisch beleid.
Secundair daaraan willen we de voorspellende waarde van de detectie van LOH in
premaligne laesies van de mondholte
door middel van het vergelijken van DNA uit weefsel en speeksel voor het
optreden van progressie tot ernstige dysplasie/CIS
of een invasief carcinoom aantonen.

De studie is een open gerandomiseerde studie met parallelle groepen.

Vijftig procent van de patienten met een CIN-positieve laesie word eenmalig 1 dag opgenomen waarop zij een excisie of CO2 laser evaporisatie van de mucosale afwijking in de mondholte, onder algehele narcose, zal ondergaan. Verder zullen alle patienten (CIN-positief en CIN-negatief) worden onderworpen aan een geintensiveerde poliklinische follow up.

Eenmalig excisie of CO2 laser evaporisatie van de mucosale afwijking in de
mondholte onder algehele narcose. Hierbij gelden de volgende mogelijke
risico's: misselijkheid, braken en pijn in de keel of heesheid ten gevolge van
de beademingsbuis na ontwaken. Ook kan er in zeldzame gevallen een allergische
reactie op de toegediende medicijnen optreden. Tevens gelden de risico*s van
een kleine chirurgische ingreep (nabloeding, infectierisico, gebitsbeschadiging
door instrumentarium en (wond)pijn ter plaatse van de ingreep).