Kraakbeen kwantificatie van het distale radioulnaire gewricht met 7Tesla MRI.

Het doel van deze haalbaarheidsstudie is het onderzoeken van de mogelijkheden
om de kwaliteit van het distale radioulnaire gewrichtskraakbeen te
kwantificeren op ultra hoog veld, 7T, MRI. Tegen het licht van de
ontwikkelingen en controle op kraakbeen herstel technieken, is het
onontbeerlijk om een niet-invasieve diagnostische techniek te ontwikkelen die
de kraakbeen kwaliteit zowel op een kwalitatieve/descriptieve als een
kwantitiatieve manier kan beoordelen. Kwalitatieve ofwel descriptieve
beoordeling beschrijft de morfologie van het kraakbeen. De compositie van het
DRU kraakbeen, beoordeeld op een kwantitatieve manier, op MRI kan het beste
worden bepaald met verschillende technieken zoals, T2 mapping, T1rho,
Diffusion-weighted imaging en gag-CEST. Speciaal voor deze technieken waarbij
DRU kraakbeen wordt gekwantificeerd, wordt MRI op ultra hoog veldesterkte, 7T
als superieur beschouwd boven hoge veldsterkte als 3T MRI. De voordelen van 7T
boven 3T voor deze kwantititatieve sequenties zijn de hogere onderscheidende
capaciteit, een hogere signal to noise ratio (SNR), de hogere spatiële
resolutie en de beperktere scan duur. De hogere SNR op 7T kan bovendien worden
gebruikt voor een betere descriptieve, morfologische beeldvorming van het DRU
kraakbeen.
De hypothese is dat de morfologie en de compositie van het DRU kraakbeen kan
worden beoordeeld en gekwantificeerd op ultra hoge veldsterkte, 7T MRI.

Het hoofddoel van dit onderzoek is om de haalbaarheid van DRU gewricht
kraakbeen te kwantificeren op ultra hoge veldsterkte, 7T MRI, te bepalen door
beeldvorming van gezonde vrijwilligers te vergelijken met die van patiënten met
artrose of kraakbeenschade. Echter, literatuurgegevens zijn niet bruikbaar om
het hoofddoel van deze haalbaarheidsstudie te onderzoeken. Ook kan een power
analyse niet worden uitgevoerd. De data die worden verworven kunnen mogelijk in
de toekomst dienen als referentie waarden voor toekomstig onderzoek naar de
toepassingen van kraakbeenherstel. Secundaire doelen van de studie zijn van
toepassing op kwalitatieve beeldvorming. Ook kunnen klinische kenmerken als
pijn, beperkingen en bewegingsuitslagen worden vergeleken tussen gezonde
vrijwilligers en patiënten met beschadigd kraakbeen of artrose. Ook is er
aandacht voor reproduceerbaarheid van de parameters.

Haalbaarheidsstudie, observationeel onderzoek.

De patiënt groep zal een 7T MRI scan ondergaan buiten de normale poliklinische
diagnostiek.
De groep met gezonde vrijwilligers zal anamese ondergaan, waarbij zal worden
gevraagd naar pijnklachten, beperkingen, beroep en links-rechts dominantie. Zij
zullen ook een lichamelijk onderzoek van de pols ondergaan, waarbij het
bewegingsonderzoek, instabiliteit en crepitaties wordt onderzocht. Tenslotte
zullen zij dezelfde 7T MRI scan ondergaan.
Een MRI scan is gebaseerd op een magnetisch veld en niet op röntgenstraling en
derhalve betreft het een verwaarloosbaar risico.