Effect van contrastmiddelen op hartritme en de kwaliteit van CT scans van het Hart

De niet-invasieve beeldvorming van de kransslagaders om atherosclerotische
ziekte en vernauwing aan te tonen heeft in het afgelopen decennium brede
acceptatie gekregen ten behoeve van het stellen van de diagnose van
vermoedelijke CAD [Montalescot 2013]. Er zijn verschillende contrastmiddelen
beschikbaar voor het in beeld brengen van de coronaire lumen. De
contrastmiddelen variëren o.a. in de jodium concentratie en osmolaliteit.

Tot voor kort was het doel van de coronaire CT een hoge opacificatie te
realiseren ter compensatie van andere beperkingen van de CT, met een voorkeur
voor een hoge concentratie contrastmiddel of een hoge injectiesnelheid met
lagere concentraties.

Echter, cardiale CT technieken blijven zich ontwikkelen. Naast de verbetering
van de beeldkwaliteit, is er veel aandacht besteed aan het verminderen van
stralingsblootstelling. Hedendaagse cardiale CT hebben zeer korte scantijden,
lagere KVs en iteratieve reconstructie algoritmen.

Deze verbeteringen rechtvaardigen een kritische blik op wat we mogen verwachten
of eisen van onze contrastmiddelen. Het te gebruiken contrastmiddel en protocol
zal altijd moeten leiden tot een voor hoge diagnostische kwaliteit, terwijl de
totale hoeveelheid contrastmiddel zo laag mogelijk zou moeten zijn.

Aantonen dat met de hedendaagse Coronale CT scanprotocollen goede opaciteit van
de kransslagaders kan worden bereikt, die vergelijkbaar is met lage
osmolariteit contrastmiddelen geïnjecteerd met de dezelfde jodium
toedieningssnelheid. Verder zal het effect van iso-osmolaire contrastmiddelen
op de hartfrequentie en variabiliteit met betrekking tot de beeldkwaliteit
worden onderzocht

Dubbel-blinde, gerandomiseerde diagnostische validatie onderzoek

Beide contrastmiddelen zijn goedgekeurd en worden al vele jaren wereldwijd
klinisch gebruikt. Er zijn geen extra risicos voor de deelnemende patiënt.