De neurale corerlaten van 'sociaal-georienteerd' en 'drug-georienteerd' drinkgedrag

Alcoholgebruik stijgt dramatisch tijdens (late) adolescentie en is gerelateerd
aan alcoholmisbruik op latere leeftijd. Door meer inzicht te krijgen in de
processen die betrokken zijn bij drinkgedrag kunnen we uiteindelijk voorspellen
welke personen risico's lopen op een verslaving . De 'Incentive Sensitization
Theory' (Robinson & Berridge , 1993) stelt dat als gevolg van herhaald
drugsgebruik , neutrale stimuli geassocieerd worden met drugsgebruik (dwz ,
drugsgerelateerde stimuli) en dat deze door conditionering zelf belonend
worden. Sinds drinken onder adolescenten voornamelijk plaatsvind in sociale
omgevingen en mensen de neiging hebben om drinkgedrag te imiteren, is het
nuttig om de invloed van sociale alcohol stimuli te onderzoeken. Echter, zijn
deze sociale stimuli nog nooit onderzocht in het licht van de Incentive
Sensitization Theory. Daarom zal dit onderzoek de belonende effecten van
sociale alcohol gerelateerde stimuli onderzoeken. Verhoogde neurale
reactiviteit in reactie op deze sociale alcohol gerelateerde stimuli kan een
sociaal georiënteerd drinkgedrag weergeven.
Naast de reactiviteit op sociale alcohol gerelateerde stimuli, veronderstellen
we dat zwaar drinkgedrag kan worden geassocieerd met een verhoogde anticipatie
naar alcoholgebruik zelf . De anticipatie op een beloning is sterk verbonden
met de activiteit in het ventrale striatum . Wij voorspellen dat ventrale
striatum hersenactiviteit tijdens anticipatie van alcoholgebruik is
geassocieerd met drink frequentie , waarbij zware drinkers een sterker
anticipatie-effect hebben (dat wil zeggen , ze zijn meer drugs georiënteerd)

Met deze studie willen we drinkgedrag 18 maanden later voorspellen op basis van
hersenactiviteit in reactie op sociale alcohol stimuli en hersenactiviteit die
de anticipatie op alcoholgebruik reflecteert. Daarnaast zal hersenactiviteit in
reactie op sociale alcohol-gerelateerde stimuli geassocieerd worden aan
imitatie van alcoholgebruik in een sociale omgeving. Hersenactiviteit wordt
gemeten met behulp van fMRI tijdens twee verschillende cognitieve taken; 1) een
sociaal alcohol cue exposure taak (SACE) wat een alcohol cue-exposure taak is
met sociale relevante foto's, 2) een drug-incentive-delay taak (DID), wat een
monetary-incentive delay taak is met alcohol (dwz slokjes bier) als motivatie.

De studie omvat drie avond testsessies, evenals een follow-up vragenlijst. De
eerste twee sessies worden gepland in een laboratorium speciaal ontworpen om
eruit te zien als een typische Nederlandse bar (Bar-Lab). De huidige studie
omvat een dekmantel (dwz evaluatie van alcohol reclames), omdat deelnemers
onbewust moeten zijn van het doel van de studie om imitatie van alcohol te
kunnen meten. In de derde sessie, zullen de deelnemers de SACE en DID taak
uitvoeren, terwijl de hersenactiviteit wordt gemeten met behulp van fMRI. 18
maanden na aanvang van de studie zullen de deelnemers gevraagd worden te
rapporteren over hun drinkgedrag via vragenlijsten.

fMRI is een veilige en niet-invasieve werkwijze voor het meten van
hersenactiviteit. Belangrijk is dat we alleen maar het effect van een lage tot
matige dosis alcohol bestuderen, een dosis die relatief laag is in het kader
van de hoeveelheden die normaal worden geconsumeerd in de populatie waaruit de
steekproef zal worden getrokken. Daarnaast zal de sessie onmiddellijk beëindigd
wanneer de deelnemers meer dan 4 alcoholische dranken gedronken hebben, en
deelnemers mogen alleen het universiteitsgebouw verlaten zodra hun
bloedalcoholgehalte (BAC) lager wordt dan <0,05%. De totale hoeveelheid bier
geconsumeerd in de fMRI-scanner ongeveer 10 ml, en daarvan kunnen dus de BAC
waarden worden verwaarloosd. De studie heeft geen therapeutische doeleinden, er
zijn geen voordelen voor de deelnemers.