Weet wat je meet: kijken naar het babybrein

Electroencephalogram (EEG) en Event Related Potentials (ERPs) metingen spelen
een centrale rol in onderzoek naar functionele hersenontwikkeling, omdat ze
gebruikt kunnen worden voor het meten van emotionele en visuele
informatieverwerking in baby*s. Ook wordt oogbewegingsonderzoek meer en meer
gebruikt om de focus en aandacht spanne van baby*s te meten. Met behulp van
deze methoden verkrijgen we geleidelijk meer inzicht in de functionele
hersenontwikkeling in de eerste levensjaren. Echter, er is weinig bekend over
de test-hertest betrouwbaarheid van EEG, ERPs en oogbeweging metingen in
baby*s. Test-hertest betrouwbaarheid is een belangrijke eigenschap voor maten
die gebruikt worden in ontwikkelingsstudies, want het is belangrijk om te
kunnen onderscheiden of waargenomen veranderingen het gevolg zijn van
ontwikkeling en niet van meetfouten. De huidige bestaande kennis van EEG, ERP
en oogbewegings-maten beperkt zich tot volwassenen en oudere kinderen, en kan
niet simpelweg doorgetrokken worden naar baby*s. Er bestaat dus een behoefte
aan informatie over de test-hertest betrouwbaarheid van visuele aandacht en
informatieverwerking in baby*s.

Het doel van de huidige studie is om de test-retest betrouwbaarheid van EEG,
ERP en oogbewegings-metingen te bepalen in baby*s van 10 maanden oud. Deze
informatie is van belang voor de interpretatie van onderzoeken naar de
hersenontwikkeling in baby's.

Deze studie betreft een observationele niet-invasieve studie waarin twee
metingen gedaan worden (op verschillende dagen) om de test-hertest
betrouwbaarheid te onderzoeken van achtergrond EEG, ERP en
oogbewegings-metingen. De metingen bestaan uit het registreren van
hersenactiviteit middels een electrocap en het registreren van oogbewegingen
met behulp van een speciale camera. Daarnaast zal de interactie tussen ouder en
kind worden geobserveerd en zal het ontwikkelingsstadium van het kind bepaald
worden. We streven ernaar alle baby*s in het onderzoekscentrum te testen. Als
ouders een voorkeur aangeven om thuis gemeten te worden, dan kunnen we daaraan
voldoen en bij hen thuis komen met de apparatuur voor de metingen.

Voor het bepalen van de test-hertest betrouwbaarheid zullen we de kinderen
uitnodigen voor een tweede meting, maximaal 2 weken na de eerste meting. We
streven ernaar om twee complete metingen af te ronden in 35 baby*s. Omdat we in
de praktijk zien dat we tussen de 50% en 67% van de metingen in baby*s slaagt
(de Haan et al., 2009) zullen we in totaal 75 kinderen includeren. We zullen
stoppen met includeren wanneer 35 kinderen twee succesvolle testdagen hebben
afgerond.

Het onderzoek is groepsgerelateerd omdat de studie parameters leeftijdsgebonden
zijn. Test-hertest schattingen zullen verschillen tussen baby*s en oudere
kinderen of volwassenen. Het risico voor de kinderen bij deelname is
verwaarloosbaar en de belasting is laag: een totale duur van het onderzoek is
1,5 dag op het onderzoekscentrum of 2 dagen thuis, waarin de werkelijke
testtijd ongeveer 90 minuten per testdag zal bedragen. We willen benadrukken
dat werkelijke meettijd dus veel korter is (90 minuten op een dag) dan de tijd
die de ouders en het kind kwijt zijn aan het onderzoek (5 uur voor een testdag
op het onderzoekscentrum of 7 uur voor een testdag thuis). We zorgen ervoor dat
de belasting zo laag mogelijk blijft door de onderzoeksdag aan te passen aan
het dagelijkse ritme van het kind. Er wordt ruim (één a twee dagdelen)
ingepland, zodat pauzes tijdens en tussen taken mogelijk zijn. Zo kan optimaal
rekening worden gehouden met de routine van het kind.
De lage belasting voor het kind en de ouders weten we uit een kleine evaluatie
studie onder ouders aan een eerdere vergelijkbare studie. We zullen de
belasting van dit onderzoek (de metingen en de testdag) uitgebreid evalueren.