Beinvloed een hoge waarde van microRNA 'x' de moncytenfunctie van rokers met subklinsche atherosclerose.

Roken is wereldwijd de belangrijke vermijdbare oorzaak voor hart- en
vaatziekten. Het risico op een hartinfarct is bij rokers twee keer zo hoog
vergeleken met niet-rokers. Het mechanisme op welke manier sigarettenrook roken
veroorzaakt is nog niet geheel ontrafeld. Wel is het bekend dat vele celtypes,
onder ander monocyten, hierbij een rol spelen. Monocyten spelen een grote rol
bij de afweer van invloeden van buiten het lichaam. Daarom zouden circulerende
monocyten beïnvloed kunnen door sigarettenrook .
MicroRNA's zijn 18 tot 25 nucleotiden lange niet-coderende RNA moleculen die de
genexpressie reguleren door de translatie van messengerRNA naar een eiwit te
onderdrukken.
In een recent door ons uitgevoerde, nog niet gepubliceerde studie werd ontdekt
dat in monocyten van rokende proefpersonen de expressielevels van microRNA 'x'
óf hoog óf laag waren terwijl in alle niet rokers dit microRNA laag tot
expressie kwam.
In een vervolgstudie (hierna de 'smoking study' genoemd) ontdekten wij dat
expressie levels van dit microRNA significant hoger was in rokers met
atherosclerose dan in rokers zonder atherosclerose. Onze hypothese is dat
rokende proefpersonen met een hoge expressie van dit microRNA een verandering
hebben in de functie van de monocyten waardoor zij eerder atherosclerose
krijgen.
Om onze hypothese te testen zullen wij proefpersonen die al eerder bij ons zijn
geweest voor onderzoek nogmaals uitnodigen voor een bloedafname. Met dit bloed
zullen wij monocyten functietesten uitvoeren. Voor de monocyten functietesten
is het benodigd om vers bloed te hebben van de proefpersonen.

Onderzoeken of er verschillen zijn in monocyten functie bij rokende
proefpersonen met hoge expressielevels van microRNA 'x' ten opzichte van
proefpersonen met lage expressielevels van dit microRNA.

case-control studie

De belasting voor proefpersoon bestaat uit een venapunctie. De risico's zijn
een haematoom of een kleine bloeding. Er is geen direct voordeel voor de
proefpersonen. Daarentegen zal er veel inzicht worden verkregen in de
moleculaire basis van hart en vaatziekten.