Het meten van de maximale dorsoflexie in het bovenste spronggewricht bij gezonde proefpersonen.
Kan in een belaste situatie de maximale dorsoflexie bereikt worden? Een observationeel onderzoek.

Fysiotherapeuten en sportartsen worden beroepsmatig geconfronteerd met
veranderingen van de mobiliteit van gewrichten van patiënten. Teneinde de
maximale range of motion van een gewricht vast te stellen kan gebruik worden
gemaakt van meerdere onderzoekmethoden. Deze zijn echter niet allemaal even
betrouwbaar en reproduceerbaar, met als gevolg dat het overdragen van
meetresultaten tussen fysiotherapeuten en artsen in gevaar kan komen of dat de
eigen resultaten als onbetrouwbaar moeten worden bestempeld. Het ontwikkelen en
het uniform gebruik van betrouwbare onderzoekmethoden is zowel wenselijk als
noodzakelijk.

Wij willen ter bepaling van de maximale dorsoflexie een rontgenfoto maken die
tevens als vergelijking en bepaling/bevestiging van de maximale dorsoflexie
positie dient.

These: de vergelijking van de registratie van de maximale dorsoflexie in het
bovenste spronggewricht met behulp van digitale foto*s, goniometrie of
radiologische registratie toont geen significant verschil aangaande de meting
van de mate van dorsoflexie.

Een goniometrische registratie, hetzij door directe meting, hetzij door meting
met behulp van een digitale foto en/of radiologisch onderzoek, van de maximale
dorsoflexie in het bovenste spronggewricht in haar eindpositie, in een belaste
situatie, waarbij de radiologische registratie tevens dient als vergelijking en
bevestiging van de maximale dorsoflexie positie .

Dit teneinde aan de hand van de resultaten en de conclusies van dit onderzoek
een betrouwbaar meetprotocol samen te stellen en te implementeren

Het betreft een observationele cross-sectionele studie, waarbij door middel van
een serie tests bij verschillende meetmethoden de daadwerkelijke eindstand qua
dorso-flexie in het talo-crurale gewricht kan worden bepaald en tevens de
inter- en intra-observer betrouwbaarheid van de meetmethoden kan worden
vastgesteld

Er zijn geen directe voordelen voor de proefpersoon. Ook zijn er nauwelijks
risico's verbonden aan dit onderzoek; de hoeveelheid stralingsbelasting is heel
klein. De deelnemer zal twee keer 4 verschillende goniometrische onderzoeken
aan elk been krijgen; 1 digitale foto en 1 röntgenfoto. Dit kan enige
discomfort teweegbrengen.