Het effect van electrostimulatie en eiwitvoeding op spieropbouw tijdens de dag en voor het slapen gaan

Tijdens het verouderingsproces vindt er een graduele maar progressieve afname
in spiermassa plaats; dit proces wordt sarcopenie genoemd. De onderliggende
oorzaak hiervan bestaat waarschijnlijk uit meerdere facetten. Echter, een
primaire oorzaak is dat ouderen vaak korte perioden van fysieke inactiviteit
door bijvoorbeeld been-immobilizatie of bedrust (door een blessure of ziekte)
ervaren, wat zorgt voor snel verlies van de spiermassa. Het verlies aan
spiermassa tijdens inactiviteit wordt veroorzaakt door een afname in de
snelheid van spiereiwitsynthese, vooral in de respons op een amaltijd. Eerder
onderzoek heeft laten zien dat lokale neuromusculaire electrostimulatie (NMES)
in staat is tot directe stimulatie van de spiereiwitsynthese in de gevaste
toestand. Recentelijk is het gebruik van NMES in combinatie met eiwitvoeding in
twee verschillende opzetten getest binnen onze onderzoeksgroep: overdag, en
direct voor het slapen gaan. Uit de resultaten van beide studies leek dat NMES
gedurende de dag meer effectief was in het stimuleren van de spiereiwitsynthese
dan NMES voor de nacht. Echter, het effect van NMES op postprandiale
spiereiwitopbouw kon niet direct vergeleken worden. Gezien de relevantie voor
zulk een interventie in bedlegerige patienten, is het noodzakelijk dat de beste
timing voor het toepassen van NMES onderzocht wordt. Daarom willen we in de
huidige studie een directe vergelijking maken tussen het toepassen van NMES
gedurende de dag en voor de nacht.

Het doel van het onderzoek is om te onderzoeken wat het effect van NMES
gedurende de dag en voor de nacht is op de postprandiale spiereiwitopbouw in
gezonde oudere mannen.

20 gezonde, oudere mannen zullen via loting worden toegewezen aan 70 minuten
NMES plus 20 gram caseine ingestie gedurende de dag (arm 1), of 40 gram caseine
ingestie voor het slapen gaan (arm 2). Bloedmonsters zullen regelmatig worden
afgenomen, en spierbiopten zullen uit beide benen worden afgenomen voor
eiwitingestie en na 240 min (arm 1) of 480 min (arm 2) na ingestie van het
eiwit, om zo nieuw gevormde spiereiwitten te kunnen meten in het gestimuleerde
been en het controlebeen.

Ingestie van een bolus intrinsiek gelabeld L-[13C]phenylalanine caseine eiwit en 70 minute eenzijdige NMES, gedurende de dag (arm 1) of voor het slapen gaan (arm 2).

De risico's bij deelname aan deze studie zijn minimaal. Het inbrengen van een
catheter in een vene is vergelijkbaar met een 'normale' bloedafname
(venapunctie), en het enige risico is een klein lokaal hematoon. Dit zelfde
geldt voor de spierbiopten. De incisie daarvoor wordt gemaakt door een ervaren
arts, nadat de huid en fascie lokaal zijn verdoofd, en zal compleet genezen. De
testdrank bevat intrinsiek gelabeld eiwit dat veilig is voor consumptie en dat
voorheen is gebruikt in eerdere studies (MEC 12-3-020 and MEC 13-3-024). Het
enige potentiele risico van NMES is irritatie van de huid op plaatsen waar de
electroden hebben gezeten. Vanwege het mogelijke risico op diep-veneuze
trombose in arm 2 van het onderzoek zal gedurende de testdag 3 maal voor een
periode van 5 minute oefeningen gedaan met de enkel om de kuitspierpomp actief
te houden.