Resultaten van een trochlea osteotomie voor patella instabilteit bij patiënten met trochlea dysplasie: 12 jaar follow-up

Patellofemorale instabiliteit (recidiverende patella luxaties) is een frequent
voorkomend probleem in de orthopedische praktijk. Over het algemeen is een
patella luxatie conservatief te behandelen, echter bij recidiverende luxaties
ligt hier vaak een anatomische afwijking aan ten grondslag en is een operatieve
behandeling ter correctie van de afwijkingen geïndiceerd. Een van deze
anatomische afwijkingen is trochleadysplasie. Trochleadysplasie is een
afwijking aan de trochlea waarbij de trochlea ondieper is en daardoor minder
benige beperking geeft aan de door de trochlea sporende patella. Hierdoor kan
deze zich makkelijker naar lateraal verplaatsen en luxeren. De behandeling
hiervoor kan bestaan uit een zogenaamde trochlea osteotomie, hierbij wordt er
een kleine wigvormige osteotomie van de laterale femurcondyl verricht en wordt
deze femurcondyl opgehoogd met een botgraft. Deze operatieve techniek wordt
reeds jaren toegepast in het UMC St Radboud met bevredigende resultaten. In het
verleden publiceerden wij reeds de korte termijn (2 jaar) resultaten (Trochlear
osteotomy for patella instability: satisfactory minimum 2-year results in
patients with dysplasia of the trochlea. Koëter et al. Knee Surgery Sports
Traumatology and Arthroscopy (2007) 15:228-232).
Het is echter nog onduidelijk of deze ingreep klachten op de langere termijn
kan geven, aangezien er in de sporing van het extensormechanisme van de knie
een verandering is aangebracht. Met name de kans op het voorkomen van
patellofemorale arthrose is een reëel risico. Het is daarom dat we nu graag de
lange termijn follow-up van deze eerder beschreven patiëntengroep en
bijbehorende trochlea osteotomie willen beschrijven.

Doel van dit onderzoek is om de lange termijn (12 jaar) resultaten van boven
beschreven trochlea osteotomie te evalueren.
Dit is onder te verdelen in twee specifieke onderzoeksvragen:
1. Blijven bij patiënten die een trochlea osteotomie hebben een ondergaan de
behaalde functionele/klinische resultaten op de lange termijn behouden?
2. Ontwikkelen patiënten die trochlea osteotomie hebben een ondergaan op de
lange termijn arthrose van het patellofemorale en/of tibiofemorale gewricht?

De patiënten zijn allen reeds geïncludeerd ten tijde van de operatie voor deze
studie (1995-2002). Recent zijn alle patiënten nogmaals benaderd of zijn nog
wilden participeren in wetenschappelijk onderzoek waarop de overgrote
meerderheid positief heeft gereageerd. Patiënten zullen worden benaderd voor
een eenmalig polikliniek-bezoek aan het UMC Sint Radboud te Nijmegen.

Patiënten worden gezien op de polikliniek waarbij de patiënten gevraagd zal
worden een aantal functiescores in te vullen: VAS-pijn, Lysholm, WOMAC en
Kujala score, en een korte anamnese zal worden afgenomen met betrekking tot
patella instabiliteit en eventuele ingrepen die nog aan de knie zijn verricht
sinds de laatste follow-up .
Daarnaast zal specifiek lichamelijk onderzoek en aanvullend conventioneel
röntgen onderzoek van de geopereerde knie worden verricht (AP, lateraal en
skyline patella).

De resultaten van dit onderzoek zullen worden beschreven in een
wetenschappelijk artikel analoog aan het artikel over de 2-jaars resultaten.
(Trochlear osteotomy for patella instability: satisfactory minimum 2-year
results in patients with dysplasia of the trochlea. Koëter et al. Knee Surgery
Sports Traumatology and Arthroscopy (2007) 15:228-232).

Risico voor patiënten bestaat uit het ondergaan van een AP, lateraal en axiale
foto van de geopereerde knie(en). de belasting bestaat uit een bezoek aan het
UMC Sint Radboud en het ondergaan van een anamnese met bijbehorende
vragenlijsten, onderzoek van de knie en laten maken van bovengenoemde
röntgenfoto's.