Een geblindeerde studie naar de effecten van diepe spierverslapping op de operatiecondities tijdens thoracolaparoscopische slokdarmresectie en de incidentie van restverslapping

Endoscopic (thoraco-laparoscopic) oesophagus resecties zijn hoog risico
ingrepen waar het gebruik van diepe spierverslapping de chirurgische en
anesthesiologische condities mogelijk verbreteren kunnen. De positionering van
de patient (buikligging en armen langs lichaam) maakt echter adequate
neuromusculaire monitoring lastig en onbetrouwbaar. Onder deze omstandigheden
worden spierverslappers vaak toegediend op indicatie (verzoek van chirurg of
anesthesioloog). Een alternatief is om een continue dosering spierverslappers
toe te dienen, maar (diepe)restverslapping aan het einde van de ingreep behoort
tot de mogelijkheden. een snelle detubatie is gewenst bij deze patienten groep.
Echter hiervoor zijn antagonisten vaak noodzakelijk om restverslapping te
behandelen. Neostigmine wordt vaak gezien als gecontraindiceerd vanwege de
mogelijke cholinerge effecten die de anastomose kunnen bedreigen. Sugammadex is
een veilig alternatief maar gaat gepaard met hoge kosten waardoor de laagst
mogelijke dosering gebruikt zou moeten worden. Dit zou een van de redenen
kunnen zijn dat spierverslapping vaak alleen op indicatie wordt gegeven. Het
gebruik van spierverslappers op indicatie versus diepe spierverslapping en de
chirurgische en anesthesiologische condities is nog nooit onderzocht tijdens
thoracoscopy. Tijdens deze studie zullen 2 spierverslappings regimes worden
vergeleken wat betreft operatie en anestehsiologische condities. Tevens wordt
gekeken naar de de rest verslapping en de hoeveelheid Sugammadex dat nodig is
om dit te behandelen.
.

Primaire doel is het evalueren van diepe spierverslapping versus op indicatie
gebruik op chirurgische en anesthesiologische condities
in patienten die een scopische slokdarm resectie krijgen.

Secundaire doel is het evalueren van de dosis sugammadex nodig in beide groepen
en dit te plaatsen in een economisch perspectief.

Een ander secundair doel is het vergelijken van intraoperatieve cardiale en
respiratoire events en post-operatieve complicatie incidentie te vergelijken.

Single-center gerandomiseerde dubbel geblindeerde trial.

Het toewijzen van de groep gebeurd door middel van dubbel-blinde randomisatie met behulp van een computer randomisatiecode.Twee groepen worden gemaakt, de controle groep waar onderhoud spierverslapping zal worden toegediend op indicatie (pomp nacl 0.6 ml/kg/hr) en een interventie groep waar diepe spier verslapping (continue infusie rocuronium 0.6 ml/kg/hr) zal worden toegediend. Beiden groepen kunnen op indicatie een bolus rocuronium krijgen uit de hand (bolus 0.2 ml/kg)

Wij verwachten geen ongemakken bij dit onderzoek. Er zijn geen extra
bijwerkingen van een hogere dosering aan spierverslapping. Restverslapping zal
altijd worden behandeld, in welke groep men zich ook bevindt.

Risico*s
Er zullen geen nieuwe geneesmiddelen worden uitgeprobeerd. U loopt geen extra
risico door deelname aan dit onderzoek. Zowel de chirurg als de anesthesioloog
zijn geblindeerd. Het is echter altijd mogelijk om extra spierverslapping
(zonder blindering) toe te dienen of te deblinderen als noodzakelijk.