Genomische studies naar persistente ADHD

ADHD is een veelvoorkomende psychiatrische aandoening die ontstaat in de
kinderleeftijd en beperkingen veroorzaakt op meerdere gebieden. De erfelijkheid
van de stoornis wordt tussen de 70 en 80% geschat, de specifieke genen en
genetische pathways zijn echter nog grotendeels onbekend. Men denkt dat
genetische factoren een sterkere invloed spelen in ADHD die ook in de
volwassenheid aanwezig is in vergelijking tot ADHD die alleen op kinderleeftijd
voorkomt. Naast het feit dat volwassenen met ADHD de meest relevante
patiëntengroep zijn in termen van ziektelast, zijn ze dus ook de meest
relevante patiëntengroep om de genomics van ADHD te onderzoeken.

Doel van het onderzoek is de etiologie van ADHD en haar persisteren in de
volwassenheid te onderzoeken. Door het bestuderen van genetische factoren, in
combinatie met genomics, microbiomics, celfunctieonderzoek, neuroimaging,
neuropsychologisch en psychiatisch onderzoek streven we ernaar meer inzicht te
verkrijgen in de etiologie van ADHD. Hierdoor wordt het mogelijk patiënten met
persisterende ADHD te onderscheiden van patiënten met ADHD die enkel in de
kinderleeftijd voorkomt. We hopen een dieper inzicht te krijgen in de
mechanismen die aan ADHD ten grondslag liggen, omdat dit ook tot verbeterde,
meer geïndividualiseerde therapeutische en profylactische behandeling kan
leiden.

Observationele (longitudinal) case-controlestudie. Deelnemers zullen worden
uitgenodigd voor twee bezoeken. Gedurende het eerste bezoek zal een
psychiatrisch onderzoek (DIVA en SCID interview), IQ test en bloedextractie
(evt speekselafname) plaatsvinden. Gedurende het tweede bezoek zal het
neuropsychologisch onderzoek en het MRI onderzoek plaatsvinden. Aanvullend
zullen deelnemers een aantal keren gevraagd worden via een website
vragenlijsten in te vullen. Het tijdsbestek, waarbinnen dit gevraagd wordt
bedraagt enkele jaren.

Het risico van deelname aan de studie is verwaarloosbaar. Er bestaat een klein
risico met betrekking tot de MRI metingen. We trachten dit risico zo veel
mogelijk te reduceren door enkel deelnemers uit te nodigen die veilig een MRI
onderzoek kunnen ondergaan. Toevalsbevindingen in het neuroimaging en genetica
gedeelte van het onderzoek kunnen mogelijk consequenties op sociaal vlak hebben
voor de deelnemer. Er is geen direct voordeel van deelname aan de studie.
Echter, deelname aan de studie helpt een groter inzicht in de etiologie van
ADHD en verwante stoornissen te verkrijgen en daarmee in de ontwikkeling van
nieuwe therapieën.