Beoordeling van de veiligheid en doeltreffendheid van CardioFit voor de behandeling van hartfalen.

Hartfalen is een syndroom dat kan ontstaan door hypertensie, ischemisch
hartlijden, kleplijden, etc. Deze oorzaken kunnen tevens naast elkaar bestaan
en zodoende het hartfalen verergeren. Hartfalen is een chronische ziekte
meestal met een sluipend asymptomatisch begin waarbij al vroeg tekenen van
ventriculaire remodeling en/of dilataite gevonden kunnen worden. Uiteindelijk
ontstaat dan symptomatisch hartfalen waar de patiënt inspanningsbeperking
bemerkt met daarnaast symptomen van vermoeidheid, kortademigheid, perifere
oedemen en evt ritmeproblematiek. De prognose van hartfaalpatiënten is slecht.
Ernstig hartfalen heeft een 5 jaars mortaliteit van 30-40%, mild hartfalen
heeft een 5 jaars mortaliteit van 5-10%.
De beta-blokker is een belangrijk medicijn bij de behandeling. Zij zorgen voor
een remming van de sympathische activatie welke onder andere voor een reductie
in hartfrequentie zorgt. Het is een bewezen effectieve therapie. Er zijn echter
patiënten die de (optimale) dosering niet kunnen verdragen of slechts een
beperkt voordeel van de beta-blokker behandeling hebben.
De directe parasympathische stimulatie (via de nervus vagus) is een nieuwe
therapie waarvan in een observationeel onderzoek werd aangetoond dat het een
een additioneel gunstig effect heeft op de hartfunctie.

Geïmplanteerd stimulatoren van de cervicale nervus vagus worden al meer dan 10
jaar met succes gebruikt bij de mens voor de behandeling van refractaire
aanvallen van epilepsie en depressie. De therapie is veilig, wordt goed
verdragen en kent weinig bijwerkingen. De pilot-studie van het
CardioFit-systeem liet veelbelovende resultaten zien bij patienten met ernstig
hartfalen, met daarbij relatief milde bijwerkingen. De voorgenomen
gecontroleerde studie is een logisch vervolg op de eerdere observationele
studie.

Het bepalen van de werkzaamheid en veiligheid van de CardioFit systeem voor de
behandeling van patiënten met systolisch hartfalen die ondanks optimale
standaard behandeling volgens de huidige richtlijnen, onvoldoende
symptoomverlichting hebben bereikt.

Deze studie is opgezet als een prospectieve, gerandomiseerde, open-label,
event-gedreven, interventionele wereldwijde studie.
De verwachting is dat 650 patiënten zullen worden geïncludeerd met daarbij in
totaal 400 events.
In Maastricht zullen er naar verwachting 15 patiënten worden geïncludeerd.
Groningen zal tevens participeren en naar verwachting ook een 15 tal patiënten
includeren.
De onafhankelijke Data Safety Monitoring Board (DSMB), de Clinical Event
Committee (CEC) en de FDA zal de veiligheidsgegevens voor het CardioFit systeem
doorlopend beoordelen.

De implantatie van de CardioFit >-systeem (in de geïmplanteerde arm) zal 7-21 dagen post-randomisatie plaatsvinden en bestaat uit drie stappen: a. Implantatie van de intracardiale Sensing Elektrode (ISE) in de rechter ventrikel. b. Implantatie van de CardioFit > Stimulatie Lood (CSL) om de nervus vagus in de rechter nek. c. Implantatie van de CardioFit > implanteerbare stimulator (CIS) in een pocket op de rechter borst. Er zal gedurende deze interventie profylactisch antibiotica worden voorgeschreven.

De behandelde arm (de CardioFit groep):
-Echografische controles bij de start en gedurende follow-up
-Bloedafnames primair en gedurende aantal controles
-Vragenlijsten met betrekking tot kwaliteit van leven
-6 minuten looptest
-longfunctie test
-holter-registratie
-Rontgenfoto van de thorax initieel
-Implantatie cardiofit apparatuur.

De behandelde groep zal een operatie ondergaan en daarop volgende controles
(wondcontrole, optimalisatie van het systeem) welke de patiënt anders niet zou
zijn ondergaan. Dit is, bij deze populatie, een risico. Het systeem is echter
bekend en veilig gebleken bij andere indicaties (zie boven).
Verder zijn de vragenlijsten een extra belasting voor de patiënt, aangezien
normaliter ze deze lijsten niet hoeven in te vullen. Het is echter een maat ter
objectivering van de conditie waarin de patiënt verkeert. Evenals de 6 minuten
looptest. Wij zijn er echter van overtuigd dat deze testen geen overdreven
belasting voor de patiënt vormen.
De overige contactmomenten zouden, al dan niet even frequent, in de reguliere
controles ook plaatsvinden.

De controle groep zal, buiten de implantatie een gelijke belasting ervaren.