Een open-label Fase 1-onderzoek zonder controlegroep, naar de farmacokinetiek en veiligheid van carfilzomib bij patiënten met gevorderde maligniteiten en diverse gradaties van leverfunctiestoornis

Carfilzomib is een soort geneesmiddel dat een 'proteasoomremmer' wordt genoemd.
Het werkt doordat het de afbraak van abnormale eiwitten in de cellen voorkomt,
waardoor de cellen afsterven. Kankercellen kunnen gevoeliger zijn voor deze
effecten dan gewone cellen. Dit geneesmiddel is al goedgekeurd in de
behandeling voor patiënten met gevorderd multiple myeloom.
Het doel van dit onderzoek is te kijken hoe het lichaam en de kanker reageren
op dit geneesmiddel. Eén manier om te zien hoe het lichaam reageert, is te
meten wat de hoeveelheid van het onderzoeksgeneesmiddel in het bloed is op
bepaalde tijden nadat het is toegediend.
Dit onderzoek wordt uitgevoerd bij mensen met diverse gradaties van
leverfunctiestoornis om te zien of zij verschillend op het
onderzoeksgeneesmiddel reageren. Ongeveer 40 patiënten zullen aan dit onderzoek
deelnemen in ongeveer 12 onderzoekscentra over de hele wereld verdeeld.

Het beoordelen van de invloed van leverfunctiestoornis op de oppervlakte onder
de curve (zowel de oppervlakte onder de curve, van tijdstip 0 tot de laatst
gemeten concentratie [AUC0-last] als de oppervlakte onder de curve, van
tijdstip 0 geëxtrapoleerd tot het oneindige [ACU0-inf]) van carfilzomib op
Cyclus 1 Dag 16 (C1D16) bij proefpersonen met recidiverende of progressieve
gevorderde maligniteiten.

Multi-center, niet-gerandomiseerd, vergelijkend FK onderzoek naar carfilzomib
bij proefpersonen met een normale leverfunctie of een chronische
leverfunctiestoornis in diverse gradaties.

Carfilzomib zal worden toegediend over 30 minuten (± 5 minuten) als intraveneus (IV) infuus op de dagen 1, 2, 8, 9, 15 en 16 van een 28-daagse cyclus. Voor Cyclus 1 krijgen proefpersonen carfilzomib 20 mg/m2 IV op Dag 1 en 2, gevolgd door escalatie naar 27 mg/m2 op Dag 8, 9, 15 en 16 van een 28-daagse cyclus. Voor Cyclus 2 en hoger krijgen proefpersonen carfilzomib 56 mg/m2 op Dag 1, 2, 8, 9, 15 en 16, zoals verdragen. Proefpersonen kunnen doorgaan met de onderzoeksbehandeling tot bevestigde progressie van de ziekte, onacceptabele toxiciteit, intrekking van toestemming, beëindiging onderzoek, of overlijden. Alle proefpersonen krijgen in Cyclus 1 en 2 oraal (PO) of IV dexamethason 8 mg toegediend vóór elke dosis carfilzomib. Als met de infusie van carfilzomib koorts, koortsrillingen, koude rillingen, en/of dyspnoe worden waargenomen na de dosis in Cyclus 3, Dag 1, of daarna, dient toediening van dexamethason vóór de dosis te worden gecontinueerd in Cyclus 3 en, ter beoordeling van de onderzoeker, in de daaropvolgende cycli.

Waarschijnlijke bijwerkingen: Vermoeidheid, koorts, hoofdpijn, hoest,
kortademigheid, misselijkheid, braken, diarree, constipatie,
beenmergsuppressie, bovenste luchtweginfectie, verminderde nierfunctie, oedeem
in armen of benen, rugpijn.

Minder waarschijnlijke bijwerkingen: Griepachtige symptomen, verlies van
eetlust, slapeloosheid, angst, duizeligheid, delier, wazig of dubbel zien,
sensibele neuropathie, huiduitslag en/of jeuk, pijn, branderig gevoel of
irritatie op de infusieplaats, algemene pijn, pijn in de botten of
gewrichtspijn, spierspasme, -pijn of *zwakte, algemene zwakte, buikpijn,
maagklachten, veranderingen in leverfunctietesten, daling of stijging van de
bloeddruk, pneumonie, urineweginfectie, epistaxis, dehydratie, keelpijn,
ontsteking van de neus en keel, loopneus of verstopte neus.

Zelden voorkomende en/of potentieel ernstige bijwerkingen: Infusiereacties,
allergische reacties, pancreatitis, nierfalen, leverfalen, verminderde of
afnemende hartfunctie, stijging van de bloeddruk in de longslagaderen, veneuze
embolieën, sepsis, tumorlysissyndroom.