FAME studie: donor feces infusie als behandeling van ESBL dragerschap

In Nederland (en de rest van de wereld) dragen veel patienten na een
ziekenhuisopname ESBL producerende bacterieen mee in hun darm of op de huid of
in de urine. Deze bacterieen zijnongevoelig voor de gangbare antibiotica en
kunnen alleen behandeld worden met een beperkt aantal (dure) antibiotica. Op
dit moment zijn er geen goede technieken of behandelingen om niet zieke
patienten die een dergelijke bacterie dragen hiervan af te helpen.
Zij lopen het risico opnieuw ziek te worden van deze bacterieen, zij kunnen
andere patienten hiermee besmetten, derhalve is het wenselijk als zij niet
langer drager zijn van deze groep bacterieen. Uit de literatuur is bekend dat
patienten deze bacterieen vaak langdurig dragen, na ontslag uit een ziekenhuis.

Donor feces infusies, waarbij poep van een gezonde donor wordt ingespoten in de
darm van een patient worden met zeer veel succes toegepast voor de behandeling
van bepaalde darminfecties.

Doel van het onderzoek is te kijken of een donor feces infusie ESBL kan
eradiceren in ESBL dragende patienten.

open, prospectief, niet gerandomiseerde studie
Proof of principle concept, waarin geen controle groep wordt gebruikt, gezien
de aard van de intervenite, de patientenpopulatie en het gebrek aan beschikbare
alternatieve therapieen waarmee vergeleken kan worden.

Patienten worden voorbereid met een laxerende drank op de dag voorafgaand aan het onderzoek, en zij ontvangen een donor feces infusie van een vooraf gescreende gezonde donor. Deze feces wordt ingespoten via een duodenumsonde.

Het ondergaan van een donorfecesinfusie kan uitgesplitst worden naar drie
onderdelen
1 het drinken van de laxerende drank, de dag voorafgaand aan het onderzoek. Het
drinken van de laxerende drank wordt als vervelend ervaren, omdat er diarree
optreedt, wat het gewenste effect is, daar de darm geleegd moet worden. Er zijn
geen noemenswaardige risico;s aan verbonden.
2 Het inbrengen van de sonde (de slang die ingebracht wordt via de neus,
slokdarm, maag, tot in de twaalvingerige darm) wordt bij aanvang als vervelend
ervaren (als de sonde de neus passeert), de risico;s zijn met name theoretisch:
tijdens het inbrengen het verkeerd positioneren van de sonde (bijvoorbeeld in
de longen) een risico dat als extreem zeldzaam wordt afgegeven.
3 het inspuiten van de donorfeces: hierbij is het risico dat feces opgebraakt
wordt, wat wij minimaliseren door patienten te uitsluiten van deelname als er
aanwijzingen zijn voor verminderde darmdoorgankelijkheid. Daarnaast laten
patienten zien dat ze goede darmpassage hebben door de laxerende drank te
drinken. Verder bestaat het risico op overdraagbare aandoeningen door het geven
van een donor feces infusie. Dat risico wordt geminimaliseerd door donoren
zorgvuldig te screenen, eerst door een vragenlijst, daarna door een uitgebreide
screening van bloed en feces (zie protocol paragraaf 4.1.1 en paragraaf 6.2)

In de ervaring die we hebben opgedaan met het geven van donor feces infusies
hebben we tot nu toe geen overdraagbare aandoeningen vast kunnen stellen.