(Kosten-) effectiviteit van een online zelfhulpprogramma voor angst voor de terugkeer van kanker bij borstkanker patiënten.

De prevalentie van het aantal vrouwen met borstkanker in Nederland zal naar
verwachting stijgen tot 140.000 in 2020. Ongeveer één derde van alle vrouwen
die borstkanker hebben gehad, hebben angst voor de terugkeer van kanker. Deze
angst zorgt voor een vermindering van kwaliteit van leven. Deze angst zou ook
kunnen leiden tot hogere gezondheidszorgkosten en lagere gezondheidsuitkomsten.
Borstkanker patiënten geven aan dat zij steun missen bij het omgaan met angst
voor de terugkeer van kanker. Vanwege de steeds hoger wordende prevalentie van
borstkanker en de groeiende gezondheidszorgkosten, hebben we dringend een
toegankelijke en kosteneffectieve vorm van zorg voor angst voor de terugkeer
van kanker nodig. Recent is er een online zelfhulp programma voor angst voor de
terugkeer van kanker ontwikkeld.

Het eerste doel van deze studie is het onderzoeken van de (kosten-)
effectiviteit van een online zelfhulp programma voor angst voor de terugkeer
van kanker. Verwacht wordt dat online zelfhulp niet effectief zal zijn voor
alle deelnemers. Daarom is het belangrijk om factoren te identificeren die
voorspellen of een persoon baat zal hebben van de online zelfhulp.

Onderzoeksvragen:
1. Is het online zelfhulp programma voor angst voor de terugkeer van kanker
(kosten-) effectief?
2. Kunnen we voorspellen wie baat heeft bij de online zelfhulp?

Deze studie is een multi-center, randomized-controlled trial, waarbij online
zelfhulp wordt vergeleken met de gebruikelijke zorg. De eerste uitkomstmaat is
angst voor de terugkeer van kanker. De tweede uitkomstmaat zijn
gezondheidszorgkosten en psycho-sociale problemen. Patiënten worden
gerandomiseerd en komen terecht in de online zelfhulp of in de groep die de
gebruikelijke zorg krijgt. Proefpersonen worden geworven via ziekenhuizen in
diverse regio*s in Nederland. Er worden vragenlijsten afgenomen bij de start
van de studie (T0) en 3 (T1), 9 (T2), 15 (T3) en 24 (T4) maanden later.

Deelnemers beginnen de training met het invullen van de Fear of Recurrence Inventory (FCRI), een vragenlijst waarmee angst voor de terugkeer van kanker wordt gemeten. Daarna krijgen ze feedback over hun score en een advies over welke modules ze kunnen volgen. De twee basismodules omvatten: 1. Psycho-educatie over angst voor de terugkeer van kanker, de symptomen en het leren herkennen van angstsignalen. 2. Het leren van de basisprincipes van cognitieve gedragstherapie. Na deze basismodules kunnen vrouwen kiezen uit de volgende vier keuzemodules: 1. Stoppen met piekeren, technieken om te stoppen met piekeren. 2. In beweging komen, het maken van een actieplan van wat je kan doen als angst voor de terugkeer van kanker opeens aanwezig is. 3. Ontspannen, geluidsbestanden met ontspanningsoefeningen. 4. Geruststellen, hoe en wanneer geruststelling zoeken. Elke module bestaat uit een informatief deel en een praktisch deel waarin deelnemers worden gemotiveerd tot het doen van oefeningen of opdrachten in het dagelijks leven. Deelnemers wordt geadviseerd over elke module één week te doen, dus de meeste deelnemers doen vier tot zes weken over de training, afhankelijk van het aantal keuzemodules dat ze volgen. Er wordt uitgelegd dat hoe meer tijd besteed wordt aan de training, hoe meer effect ze kunnen verwachten van de training. Deelnemers kiezen uiteindelijk zelf hoeveel tijd ze aan de training besteden.

Deze studie heeft betrekking op wilsbekwame volwassenen en onderzoek naar
therapie. Aan deelname zijn geen kosten verbonden. Uit de pilot studie blijkt
dat er geen concrete risico*s verbonden zijn aan de interventie. Deelname aan
deze studie kost tijd, omdat deelnemers naast de zelfhulp ook gevraagd wordt
vragenlijsten in te vullen op verschillende tijdstippen. De vragenlijsten
bevatten vragen die confronterend kunnen zijn voor deelnemers, omdat ze
geconfronteerd worden met hun huidige situatie. We verwachten niet dat dit de
deelnemers schade toebrengt.