Studie naar het werkingsmechanisme van anti-Il17 therapie in spondyloartritis: de impact op cellulaire en moleculaire mechanismes in synoviale inflammatie en tissue-remodeling.

Spondyloartritis is de op een na meest voorkomende vorm van chronische
inflammatoire artritis met een prevalentie van 0.5%. Meestal zijn jonge
volwassen aangedaan en de ziekte kan leiden tot grote functionele beperkingen
door de ontsteking/inflammatie van axiale en perifere gewrichten evenals
ankylosering en strucurele schade.
In de 90er jaren werd anti-TNF therapie geintroduceerd met succes. Ondanks dat
hebben we een patientengroep waarin maar 50% een goede responds heeft en het
middel tolereerd, de anti-TNF therapie vertraagd niet de optredende structurele
schade en er wordt door het middel geen langdurige remissie bewerkstelligd
aangezien bijna alle patienten na staken binnen 2 weken een opvlamming krijgt.
Daarom is er vraag naar alternatieve, nieuwe therapien.

De rationale achter anti-IL17 therapie is gebaseerd op verschillende
auto-immuun en auto-inflammatoire diermodellen, alsook preliminaire
effectiviteits data in psoriasis en RA en de associatie van SpA met IL-23 SNP's.

Preliminaire effectiviteitsdata van anti-IL17 therapie in SpA laat een goede
effectiviteit, daarnaast geldt dit ook in een sub-analyse van de anti-TNF
naieve patienten.

Onderzoeken wat het effect is van anti-IL17 therapie op:
- de globale synoviale histologie en het inflammatoire infiltraat
- het aantal en het type anti-IL17producerende cellen in SpA synovitis
- de productie van inflammatoire mediatoren (zoals andere IL-17 gerelateerde
cytokines en TNF) in bloed en de weefsel biopten (in een ex-vivo culture-system)
- de synoviale stromale cell kenmerken
- het pan-genomic synoviale gen-expresssie profiel

Secundair:
Vergelijken welke moleclaire ziekte-pathways beinvloed zijn door IL-17 blokkade
en niet door TNF blokkade, en hiermee het identificeren van biomarkers die
helpen de bepalen welke patienten voordeel zullen hebben van de therapie met
anti IL17 in vergelijking met anti-TNF.
Het onderzoeken of de AIN457 (secukinumab) de vaatwand inflammatie beinvloed
(door middel van een 18F-FDG PET/CT van de carotiden en de aorta.

Mono-centrum, 12 weken open label studie in patienten met klinisch actieve
perifere spondylartritis met een open label extensie tot maximaal 2 jaar.
Met afname van synoviale biopten, een huidbiopt en een FDG PET/CT van de aorta
en carotiden op baseline en na 12 weken behandeling met secukinumab.

Secukinumab (AIN457) middels maandelijkse subcutane injectie.

Matig risico. Het middel wordt momenteel in grote fase III trials getest met
vergelijkbaar bijwerkingen profiel als de standaard therapie (anti-TNF)
daarnaast leveren de onderzoeken matig risico op (bloedprikken, synoviale
biopten e.d.).