EFFECTIVITEIT VAN VERNAKALANT IN DE CONVERSIE VAN ATRIUM FIBRILLEREN BIJ ERNSTIG ZIEKE PATIENTEN

AF is een supraventriculaire arritmia die gekenmerkt wordt door complete
verstoring van de electrische activiteit van de boezem, wat resulteert in een
hemodynamische ineffectieve fibrillerende toestand en absolute
(tachy)arritmische contracties van de ventrikels. Het is mogelijk dat de impact
van AF op ernstig zieke patienten mogelijk nog ernstiger is in vergelijking met
de 'algemene' klinische - of poliklinische populatie gegeven het feit dat
tijdens ernstige ziekte het lichaam functioneert op de rand van zijn
mogelijkheden. Echter, in hoeverre AF zelf bijdraagd aan deze verschillen is
tot nu toe nog steeds niet duidelijk.

In patienten die niet ernstig ziek zijn is er veel onderzoek gedaan naar AF
welke vekregen is uit randomized clinical trials. Deze hebben bewijs geleverd
tegen de superioriteit van rhythm control ten opzichte van rate control. Deze
resultaten hebben er toe geleid dat er fundamentele veranderingen zijn
doorgevoerd in de klinische praktijk. Echter, op de ICU is de klinische partijk
momenteel gebasseerd op retrospectieve data en expert opinion, aangezien er
gebrek is aan overtuigend bewijs in deze setting.

Het feit dat AF ernstige ziekte in 5-40% compliceerd, afhankelijk van de
etiologie, rechtvaardigd de inspanning om deze fundamentele vragen te
beantwoorden. Daarom zijn er prospectieve gerandomiseerde onderzoeken nodig om
deze en andere vragen te beantwoorden.

Primair doel:
Onderzoeken van de effectiviteit en veiligheid van Vernakalant in de acute
conversie van AF in vergelijking met Amiodaron en rate control alleen, in
ernstig zieke patienten die opgenomen zijn op de medische en niet cardiaal
chirurgiesche ICU.

Secundair doel:
Bepalen van de correlatie tussen stresshormoonspiegels, indien geschikt, en het
ontstaan van AF in ernstig zieke patienten opgenomen op de medische ICU.

Tertiaire doelen:
- Bepalen van de correlatie tussen de succes rate van farmacologische conversie
van AF en verschillende stresshormoonspiegels in ernstig zieke patienten die
opgenomen worden op de medische en niet cardiale chirurgische ICU.
- Vergelijken van all cause in-hospital mortaliteit tussen ernstig zieke
patienten opgenomen op de medische en niet cardiale chirurgische ICU die
behandeld zijn met Vernakalant, Amiodaron of rate control medicatie.
- Vergelijken van all cause in-hospital mortaliteit tussen ernstig zieke
patienten opgenomen op de medische en niet cardiale chirurgische ICU die
behandeld zijn met Vernakalant of Amiodaron, als zijde één groep van rhythm
control, in vergelijking met rate control medicatie.
- Vergelijken van de duur van ziekenhuisopname tussen ernstig zieke patienten
opgenomen op de medische en niet cardiale chirurgische ICU die behandeld zijn
met Vernakalant of Amiodaron, als zijde één groep van rhythm control, in
vergelijking met rate control medicatie.
- Vergelijken van de frequentie van acuut cerebrale en perifere ischemische
events tussen ernstig zieke patienten opgenomen op de medische en niet cardiale
chirurgische ICU die behandeld zijn met Vernakalant of Amiodaron, als zijde één
groep van rhythm control, in vergelijking met rate control medicatie.
-vergelijken van de verhoudingen van ernstig zieke patienten opgenomen op de
medische en niet cardiaal chirurgische ICU die SR behouden na succesvolle
initiele conversie op 24 uur

Veiligheids doel:
Vergelijken van de frequentie en de ernst van serious adverse events (SAE)
tussen ernstig zieke patienten opgenomen op de medische en niet cardiaal
chirurgische ICU behandeld met Vernakalant, Amiodaron of rate control
medicatie.

Deze multi centre studie wordt uitgevoerd in de Isala te Zwolle, in het MUMC te
Maastricht en in het Radboudumc te Nijmegen in Nederland. De studie bestaat uit
twee delen:
- Deel A: prospectieve cohort studie
- Deel B: gerandomiseerde klinische trial

Bij voorkeur worden de patienten geincludeerd in zowel deel A als deel B.
Echter sommige patienten kunnen ook alleen geincludeerd worden in deel B als ze
niet geschikt worden bevonden voor deel A.

Deel A: geen interventie Deel B: de studie patienten worden gerandomiseerd 1:1:1 naar: - Vernakalant - Amiodaron - Rate control

Uit eerdere onderzoeken is gebleken dat Vernakalant weinig bijwerkingen geeft.
Mogelijke levensbedreigende bijwerkingen, zoals ernstige hartritmestoornissen,
deden zich alleen voor bij patiënten met ernstige onderliggende hartproblemen.
In dit onderzoek wordt iedereen onderzocht op deze aandoeningen, tenzij er al
een recent onderzoek naar heeft plaatsgevonden.

De meest voorkomende bijwerkingen van Vernakalant in eerdere onderzoeken waren
vreemde smaak in de mond, tintelingen van armen en voeten, misselijkheid,
hoesten en daling van de bloeddruk.