Postprandiaal galzoutmetabolisme in insulinegevoelige en insulineresistente proefpersonen:
De Galzoutstudie

Galzouten helpen in de darmen vetten te verteren. Sinds enkele jaren is uit
dier- en in-vitro onderzoek bekend dat ze ook systemische effecten hebben op
energiemetabolisme, met name glucose- en vetmetabolisme, via de receptoren FXR
en TGR5. Het veranderen van de galzoutkinetiek in muizen heeft invloed op
insulinegevoeligheid. Omgekeerd hebben insulineongevoelige mensen een veranderd
galoutpatroon. Of dat een oorzaak of een gevolg is, is onduidelijk. Ook is niet
bekend of de postprandiale galzoutspiegels veranderd zijn bij
insulineongevoeligheid.

Onderzoeken of verschillen in insulinegevoeligheid door dieetinterventies
invloed hebben op de postprandiale galzoutkinetiek. Daarnaast onderzoeken van
TGR5 en FXR gemedieerde pathways in insulinegevoelige en -ongevoelige
proefpersonen

Observationeel onderzoek

Voor deze studie moeten proefpersonen 2 keer een invasieve meting ondergaan,
waarbij er intraveneuze canules worden geplaatst en frequent bloed wordt
afgenomen. De totale hoeveelheid bloed die zal worden afgenomen is 248 ml.
Tijdens de mixed-meal test worden er tevens spier- en vetbiopten afgenomen (in
totaal 4 tijdpunten) en wordt de resting energy expenditure 3x gemeten met
indirecte calorimetrie (waarbij de proefpersoon 20 minuten op zijn rug moet
liggen en in een kap moet ademen).
De totale duur van inclusie en onderzoeken is ongeveer 17,5 uur.
Daarnaast zullen de proefpersonen een dieetinterventie van 2 weken ondergaan,
hetzij een laagcalorisch dieet, hetzij een hoog-vet-laag-koolhydraat dieet. Dit
is ook een psychische belasting.

De belasting van dit onderzoek schatten wij vanwege de invasieve metingen en de
belasting van het volgen van een dieet in als hoog.
De risico's zijn: hematoom en flebitis bij invasieve metingen. Spier en
vetbiopten hebben een klein risico op bloeding en infectie.
Al deze risico's zijn klein.