Een gerandomiseerde trial van dosis escalatie bij definitieve chemoradiatie voor patienten met inoperabele of irresectabele kanker van de slokdarm "ART DECO"

Patiënten met slokdarmcarcinomen hebben een hoge kans op lokale terugkeer van
de tumor met als gevolg van deze lokale terugkeer overlijden op korte termijn.
De terugkeer van de tumor gaat in de periode voor het overlijden met forse en
slecht behandelbare klachten. Bestralingsdosis op de slokdarm zijn traditioneel
laag door acute bijwerkingen als gevolg van grote bestralingsvelden in het
verleden. Deze dosis is aanzienlijk lager dan de dosis die nodig is om
vergelijkbare tumoren in een aangrenzend gebied als de keel te genezen. De
resultaten bij slokdarm carcinomen zijn dan ook slechter. Toevoegen van
chemotherapie als versterker van deze lage dosis bestraling op de slokdarm
geeft een belangrijke winst in ziektevrije overleving zoals is aangetoond in de
Nederlandse CROSS studie. Als vervolg op de CROSS studie stelt de Dutch
Oesophageal Cancer Group en het landelijk platform Radiotherapie voor
Gastro-Enterologische tumoren onderliggende studie. In deze studie trachten wij
gebruik te maken van de mogelijkheden die de moderne radiotherapie geeft om de
dosis in het omliggende weefsel te verminderen. Hierdoor kunnen we met dezelfde
belasting van de andere organen de dosis op de tumor in de slokdarm verhogen
met als uitzicht een 15% betere lokale controle en vermijden van de klachten en
overlijden die dit recidief met zich meebrengt.

Het verhogen van de lokale controle na definitieve chemoradiatie voor patiënten
met slokdarmkanker

Multicenter, prospectief gerandomiseerde klinische fase III trial

Bij patienten in de experimentele arm van de trial wordt een concomitante boost op de primaire tumor gegeven, 61.6 ipv 50.4 Gy. Arm I: 50.4 Gy/1.8 Gy/28 fracties + 6 keer wekelijkse concurrent carboplatin (AUC=2) en paclitaxel (50mg/m2) Arm II: als in arm I plus een concomitant boost van de bestraling van 28x0.4 Gy op de primaire tumor tot een totaal van 61.6 Gy

Patienten in de experimentele arm hebben meer risico op slikstoornissen door
mucositis, radiatie ulcera en bindweefselvorming op lange termijn. Ook is er
meer kans op radiatie pneumonitis en oesophageale perforatie.