Prospectieve single-center open label studie naar de effectiviteit en veiligheid van 4 wekelijks pasireotide LAR in combinatie met wekelijks pegvisomant in patiënten met gecontroleerde acromegalie die reeds behandeld worden met langwerkende somatostatine analogen en wekelijks pegvisomant.

Pegvisomant (PEG-V) vormt momenteel de meeste effectieve behandeling van
acromegalie, zowel als monotherapie en als combinatie met langwerkende
somatostatine analogen (LA-SRIF) voor normalisatie van IGF-I waarden in
acromegalie.
In onze cohort was de lange termijn effectiviteit van patiënten onder
behandeling met de combinatie PEG-V en LA-SRIF meer dan 90%, maar deze
behandeling is duur.

Pasireotide LAR (SOM230) is een nieuwe langwerkende somatostatine analoog met
een bredere bindingsprofiel dan de huidige langwerkende somatostatine analogen
(lanreotide Autogel en sandostatine LAR), het heeft een hoge affiniteit voor
somatostatine receptor subtypes SSTR1-3 en SSTR5. Aangezien de meeste
groeihormoon producerende hypofyseadenomen zowel SST2 als SST5 tot expressie
laten komen is pasireotide LAR mogelijk effectiever dan SST2-preferentiële
somatostatine analogen zoals octreotide LAR en lanreotide Autogel.

Resultaten van een prospectieve gerandomiseerde dubbelblinde
superioriteitsstudie in medisch onbehandelde acromegalie patiënten toonde na 1
jaar behandeling aan dat Pasireotide LAR ruim 60% effectiever was dan
octreotide LAR in normalisatie van IGF-I waarden (Colao 2014).

Verder is de combinatie van pasireotide LAR met pegvisomant nog niet eerder
bestudeerd. Een voordeel van deze combinatie is de pegvisomant sparend effect
van pasireotide LAR. Pegvisomant is daarnaast een een relatief duur medicijn;
met een mediane dosis van 80 mg wekelijks kost het ruim ¤35.000 op jaarbasis.
Het combineren van pegvisomant met pasireotide LAR kan resulteren in een lagere
dosis van pegvisomant en daardoor bijdragen aan een meer kosteneffectieve
behandeling. Echter, de kosten van pasireotide LAR zijn nog niet bekend. Een
ander doel van deze studie is het onderzoeken van het effect van pegivosmant op
het verminderen van het risico op hyperglycemie bij pasireotide LAR, vanwege de
gunstige effecten op het glucose metabolisme.

Primaire vraagstelling is onderzoek van de proportie patiënten binnen de IGF-I
normaalwaarden na 24 weken behandeling met pasireotide LAR (60 mg) monotherapie.


Secundaire vraagstellingen: onderzoek van de proportie patiënten binnen de
IGF-I normaalwaarden na 48 weken behandeling met pasireotide LAR (60 mg)
monotherapie. Verder de proportie patiënten en de benodigde dosis pegvisomant
in patiënten met biochemisch normale IGF-I waarden onder behandeling van de
combinatie pegvisomant en pasireotide LAR na 48 weken.

Andere effectiviteits- en veiligheidsparameters van pasireotide LAR 60 mg
behandeling in monotherapie en bij combinatie met pegvisomant.

Single center prospectieve open-label interventie studie

De interventies betreffen verlaging pegvisomant dosis met 50%. Bij een normaal IGF-I waarde na 12 weken wordt pegvisomant en de langwerkend somatostatine analoog vervangen door pasireotide LAR 60 mg. Bij een verhoogd IGF-I waarde na 12 weken wordt pegvisomant gecontinueerd in dezelfde gehalveerde dosis en wordt de langwerkend somatostatine analoog vervangen door pasireotide LAR 60 mg voor 12 weken. Vervolgens na 24 weken, afhankelijk of er normalisatie is opgetreden van de IGF-I waarden, wordt pasireotide LAR 60mg gecontinueerd dan wel wordt pegvisomant toegevoegd.

Pasireotide LAR (SOM230 LAR) heeft een vergelijkbaar veiligheidsprofiel als de
huidige langwerkende somatostatine analogen (Lanreotide Autosolution and
Sandostatin LAR). De meest beschreven bijwerkingen zijn gastro-intestinale
klachten en lokale injectiereacties. Hyperglycemie komt echter vaker voor
tijdens behandeling met pasireotide. Verder is het bekend dat als patiënten die
reeds behandeld worden met somatostatine analogen (sandostatine LAR of
lanreotide Autogel) switchen naar een andere somatostatine analoog zij over het
algemeen weinig bijwerkingen ondervinden vanwege desensibilisatie.
Er is geen informatie in de literatuur over de veiligheid van de combinatie
pasireotide LAR met pegvisomant. Mogelijk dat dezelfde bijwerkingen voorkomen
als in pasireotide LAR monotherapie.
De mogelijke voordelen betreffen een behandeling met pasireotide LAR alleen of
verlaging van de dosis pegvisomant bij combinatie met pasireotide LAR.
Daarnaast is het mogelijk dat het risico op hyperglycemie afneemt door
toevoeging pegvisomant aan pasireotide LAR. Dit vanwege de anti-insuline
resistentie effecten van pegvisomant.