Visuele competitie vermogen voor saccade doelselectie in het herstelde veld van hemianopsie patiënten na visual restoration therapy.

Visuele informatie verwerking is van cruciaal belang in het alledaagse leven.
Dit wordt duidelijk wanneer een gedeelte van het gezichtsveld beschadigd
raakt. Gezichtsveld defecten kunnen optreden door post-chiasmatisch
hersenletsel als gevolg van bijvoorbeeld vasculaire aandoeningen,
cranio-cerebraal trauma, hypoxie of ontstekingen. Deze patiënten, ook wel
hemianopsie patiënten genoemd, ondervinden problemen in het dagelijks leven,
door beperkingen met lezen, visuele navigatie (fietsen, auto rijden) en
visuele identificatie (herkennen van objecten en personen).

Spontaan herstel van hemianopsie patiënten kan voorkomen wanneer ontstekingen
in het aangetaste gebied genezen. Maar de kans op spontaan herstel neemt snel
af na het incident en het wordt zelfs zeer zeldzaam na een paar maanden.
Verscheidene studies hebben echter aangetoond dat intensive visuele
trainingen, zoals visual restoration therapy, verdere veranderingen in de
omvang en de diepte van het visuele veld gebrek kunnen induceren. Dit herwonnen
visuele veld blijkt frequent de kwaliteit van het dagelijks leven van deze
patiënten te verbeteren.

Sommige patiënten geven echter aan geen vooruitgang te ervaren. Dit ondanks dat
standaard perimetrische tests een vergroting is van het visuele veld aantonen
met daarin visuele discriminatie van letters, vormen en kleuren. Het is daarom
wenselijk om aanvullende maten te vinden die de visuele veranderingen ten
gevolgen van de training in kaart brengen. Het visueel systeem kent vele
niveau's van competitie tussen verschillende delen van het visuele veld. De
standaard perceptuele maten van herstel, die tot nu toe onderzocht zijn, geven
weinig inzicht in dit aspect van het herstel. Het is denkbaar dat voor sommige
patienten het herwonnen gezichtsveld geen partij is in de competitie om visuele
aandacht met niet-beschadigde gebieden.

Onze pilot studie is ontworpen om een idee te krijgen van de bijdrage van het
herwonnen gebied aan visuele besluitvorming en zo inzicht te krijgen in het
herstel van competitie vermogen tussen het herwonnen en gezonde, onbeschadigd
gezichtsveld. Uit een voorgaande studie in onze groep in normale waarnemers
blijkt dat de keuze om een oogsaccade naar één van twee vrijwel even sterke
doelen te maken, is gebaseerd op een competitief keuze mechanisme met feedback
inhibitie. Het doel van deze studie is het in kaart brengen of saccadische
besluitvorming in het herwonnen visuele veld van hemianopie patiënten op
gelijke wijze tot stand komt of afwijkingen vertoont, die zouden kunnen wijzen
op een ondergeschikte rol t.o.v. het onbeschadigde visuele veld.

Het onderzoeken van de neurologische veranderingen die het herstel van het
visuele veld gebrek na visual restoration therapy kan verklaren.

Elke proefpersoon is zijn/haar eigen controle in a single-blind, randomised
trial.

We zullen indirect de neurologisch processen in het visuele systeem meten met
een niet-invasieve, psychofysische taak. De hele meting zal ongeveer 5 uur
duren inclusief pauzes. De studie zal worden uitgevoerd in drie sessies
verspreid over de dag om de participant te ontlasten. De drie sessies zijn; 1)
oogheelkundige onderzoek (Goldman perimeter en Humphrey perimeter), 2) een
eerste psychofysische sessie om de persoonlijke bias vast te stellen en 3) een
tweede psychofysische sessie met de primaire meting.

Sessie 1 zal vaststellen of we het experiment kunnen doorzetten. Hiervoor,
kijken we of de participant nog steeds een stabiel hersteld gezichtsveld heeft,
gemeten met de Goldman en Humphrey perimeter. Tijdens deze sessie word de
participant gevraagd om zich te concentreren, te fixeren en te reageren op punt
lichtstimuli afwisselend aangeboden in het veld defect en het ziende gedeelte.
Er zijn is geen risico of overlast verbonden met de beide perimetrische tests.

Sessies 2 en 3 duren respectievelijk 0.5 en 1 uur en bestaan uit een
gedragsmeting op de computer met een eyetracker. Tijdens deze sessie worden de
participanten gevraag om te concentreren, te fixeren en te reageren op het
aanbieden van twee visuele lichtstimuli door een saccade te maken richting de
helderste stimulus. We zullen een bite board gebruiken om de hoofdpositie te
stabiliseren tijdens de sessies.

Er zijn geen risico's geassocieerd met de voorgemelde techniek. Het aanmeten
van de bite boards voor de participant duurt ca 2 minuten en geeft nauwlijks
ongemak. We voorzien geen directe voordelen voor de patiënt van het experiment.
Wel biedt deze pilot studie een mogelijkheid (1) zicht te geven op het
neurofysiologische karakter van het herstelde veld (inclusie van het herstelde
veld in een normaal of afwijkend netwerk van visuo-motor beslissings processen
en (2) of er een correlatie bestaat tussen de aanwezigheid van afwijkingen als
genoemd in (1) en de kwaliteit van leven respons op de training van de patiënt.

Daarom zal dit experiment een verdere stap vormen voor het begrijpen van de
processen achter het herstel en het zal een bijdrage leveren aan het
ontwikkelen van (mogelijk saccade gerelateerde vormen van) therapieën die
mogelijk van nut zullen zijn voor patiënten.