'Binnenshuis' pre-implantatie geoxygeneerde hypotherme machine perfusie reconditionering na koude opslag versus koude opslag alleen bij ECD nieren van hersendode donoren.

Niertransplantatie blijft de therapie van eerste keuze voor een patiënt met
terminaal nierfalen. Echter, het aantal patiënten dat op de wachtlijst staat
voor een donornier neemt nog steeds toe en is daarnaast veel groter dan het
aanbod van donororganen. Een groot deel van postmortale donororganen laten een
bepaalde gradering van vroege insufficiëntie zien, wat kan leiden tot delayed
graft dysfunction. Deze vroege insufficiëntie levert een significant probleem
op bij klinische niertransplantaties doordat een groot deel van de nieren is
aangedaan. Dit heeft een effect op de korte termijn behandeling van
getransplanteerden, waaronder hemodialyse en is geassocieerd met een toegenomen
risico op acute rejectie. Daarnaast is in mulivariate analyses aangetoond dat
delayed graft function de incidentie van chronische nefropathie en
transplantaatfalen vergroot. Het tekort aan orgaandonoren heeft ertoe geleid
dat de transplantatiegemeenschap een groter aantal oudere en meer marginale
donoren accepteert voor transplantatie. Nieren van deze donoren zijn nog meer
kwetsbaar voor de ontwikkeling van vroege nierinsufficiëntie en hebben een
kortere overleving. Een belangrijke beïnvloedbare risicofactor voor delayed
garft function is de ischemische schade waaraan het desbetreffende orgaan aan
onderhevig is gedurende orgaan preservatie. Optimalisering van de preservatie
van het transplantaat gedurende deze fase is essentieel voor het beperken van
de ischemische schade, bij deze oudere en meer marginale organen is dit van nog
groter belang.

Doel van dit onderzoek is het vergelijken van 1jaars transplantaat overleving
na hypotherme machine perfusie met geoxygeneerde preservatievloeistof of na
bewaring van organen op ijs bij extended criteria nieren van DBD (hersendode)
donoren.

De studie is opgezet als een prospectieve, gerandomiseerde, enkel geblindeerde,
multi centrum studie. Na acceptatie van een potentieel ECD orgaan voor donatie
worden de nieren gealloceerd volgens de standaard regels van
Eurotransplant/Verenigd Koninkrijk. Het is een niet gepaarde studie wat inhoud
dat iedere ECD nier die geaccepteerd wordt door een deelnemend centrum
gerandomiseerd toegewezen wordt aan de onderzoeksarm waarin de nieren op ijs
bewaard worden of aan de interventiearm waarbij de nieren hypotherm
geperfundeerd worden op de machine met toevoeging van zuurstof aan de
perfusievloeistof. Indien twee nieren tegelijk geaccepteerd worden door
hetzelfde centrum, beslist de chirurg welke nier het eerste getransplanteerd
wordt afhankelijk van het lokaal geldende protocol. Het kan voorkomen dat de
anatomie van de nier niet geschikt is voor aansluiten op de machine perfusie.
In het geval dat deze situatie voorkomt dient de nier op ijs bewaard te worden,
ondanks eventuele toewijzing aan de machine perfusie.

Toegepaste interventie is het geoxygeneerd hypotherm perfunderen op de machine van de geincludeerde nieren. De controle groep bestaat uit nieren die op ijs bewaard zijn, dat wil zeggen, hun ontvangers.

Aangezien de interventie plaatsvindt voorafgaand aan transplantatie zijn er
geen studie specifieke veranderingen aan de follow-up care. Daarnaast zijn er
ook geen additionele strategieën, behalve algemene maatregelen om gebruikelijke
ontvanger follow-up te waarborgen, voor het monitoren van de ontvanger. Voor de
ontvanger zullen er dus geen veranderingen plaatsvinden aan de standaardzorg,
behoudens extra afname van bloed tijdens transplantatie. Proefpersonen lopen
het risico dat de oxygenatie bij machine perfusie van de nier een nadelig
effect zou kunnen hebben op de latere functie van het transplantaat. Bij groot
proefdieronderzoek (varken) bleek latere functie van het transplantaat beter te
zijn na geoxygeneerde machine perfusie. Er is dus sprake van een minimale
belasting en een gering risico voor de proefpersonen geincludeerd in deze
studie.