SPLENDID II; Ontwikkeling van een systeem voor het monitoren van eetgedrag en fysieke activiteit

Het doel van het totale SPLENDID project (i.e. een EU-project) is het
ontwikkelen van een systeem van sensoren dat ingezet kan worden voor de
preventie van obesitas en eetstoornissen. In eerste instantie zal het systeem
gebruikt worden voor het in kaart brengen van eet- en beweegpatronen van de
dragers van het systeem. Daarna zal het systeem de dragers realtime feedback
geven op hoe deze patronen verbeterd kunnen worden. Het systeem zal dus
fungeren als een soort van personal coach.

Het systeem bestaat onder andere uit sensoren de eet- en beweegpatronen van de
dragers in kaart zullen brengen bestuderen. Deze sensoren en/of bijhorende
algoritmes zijn op dit moment nog in ontwikkeling en betreffen;
- een eetdetectiesensor (i.e. een sensor die je draagt als een
oordopje/gehoorapparaat en kan zien of en wanneer je eet),
- de Mandometer (i.e. een weegschaal die tijdens het eten onder het bord
geplaatst wordt en zo de inname van voedsel gedurende de maaltijd kan
monitoren)
- en een accelerometer (i.e. een sensor die je ter hoogte van je heup draagt en
de versnelling/verplaatsing van het lichaam meet, en aan de hand daarvan de
intensiteit van de fysieke activiteit kan inschatten).

De bijbehorende algoritmes zijn stapsgewijze procedures voor berekeningen die
het mogelijk maken om aan de hand van de verzamelde signalen automatisch
bepaalde gedragingen te detecteren; bijvoorbeeld of iemand aan het eten is en
in welke mate iemand fysiek actief is).

Het primaire doel van de huidige studie is onderzoeken hoe goed de huidige
versies van de sensoren (met name de eetdetectie sensor) functioneren/ de
bruikbaarheid van de geproduceerde signalen. In meer gecontroleerde settings
weten we al dat ze waardevolle informatie opleveren, de vraag is nu of dit ook
in een semi-gecontroleerde setting het geval is.

Verder willen we met de verzamelde signalen de algoritmes 'voeden'. Als de
algoritmes gevoed worden met meer/verschillende signalen zullen zij de signalen
beter gaan begrijpen en zullen zij ook beter worden in het detecteren/herkennen
van gedrag aan de hand van deze signalen.

Ook willen we te weten komen hoe het dragen en gebruiken van de sensoren
ervaren wordt door de deelnemers. Hierbij zijn we vooral geïnteresseerd in
draagcomfort en gebruiksvriendelijkheid.

De huidige studie betreft een semi-gecontroleerd experiment. Deelnemers zullen
deelnemen aan twee testdagen op de universiteit. Terwijl zij de sensoren
dragen/gebruiken zullen zij alledaagse activiteiten uitvoeren; zij krijgen
lunch, snacks en avondeten, ze voeren matig inspannende activiteiten uit en
verder mogen ze ook momenten vrij besteden. Belangrijk is hierbij dat de
deelnemers veel keuzevrijheid hebben. Zo mogen ze zelf hun lunch samenstellen,
kiezen welke snacks ze eten, en kiezen welke (fysieke) activiteiten ze
uitvoeren.

Van deelnemers wordt verwacht dat ze op bepaalde momenten een voedingsmiddel naar keuze eten of een (fysieke)activiteit naar keuze uitvoeren (zie 'onderzoeksopzet').

Deelnemers van 'SPLENDID II' zullen in totaal 3 maal de universiteit bezoeken;
1 keer voor een informatiebijeenkomst (±60 min) en twee keer voor een testdag
(±7 uur). Tijdens de informatiebijeenkomst zullen de deelnemers wat
vragenlijsten invullen en zal hun lengte en gewicht opgemeten worden. Verder
worden de deelnemers verzocht om in de 2 uren voorafgaand aan de testdagen
niets te eten of te drinken (m.u.v. water). Tijdens de testdagen zelf zullen de
deelnemers een aantal vragenlijsten invullen, maar de focus zal liggen op het
uitvoeren dan 'alledaagse activiteiten'; bijv. lunchen, snacken, relaxen,
traplopen en fietsen op een hometrainer. Ondertussen zal hun eet- en
beweeggedrag gemonitord m.b.v. non-invasieve sensoren. We verwachten dat dit de
deelnemers niet te zwaar zal belasten.

Verder verwachten we dat de risico's verbonden aan deelname aan SPLENDID II
verwaarloosbaar zullen zijn. Eerdere ervaringen met de sensoren die we gaan
gebruiken hebben geen 'adverse effects' laten zien. Bovendien zijn de sensoren
niet invasief waardoor de potentiële schade die ze aan zouden kunnen richten
beperkt is. Verder zijn er natuurlijk altijd risico's verbonden aan het eten
van voedsel en het uitvoeren van alledaagse activiteiten. Ook deze risico's
zullen minimaal zijn.