Een onderzoek in gezonde vrijwilligers naar de veiligheid en verdraagbaarheid van een enkele micro-dosering van L-1, L-2 of L-3, nieuwe middelen voor de behandeling van HIV-1 virale infectie

L-1, L-2 en L-3 zijn nieuwe middelen die mogelijk gebruikt kunnen worden bij de
behandeling van HIV-1 virale infectie. Deze middelen kunnen het zogenaamde
retrovirale enzym integrase blokkeren tijdens het HIV infectieproces. Het
retrovirale enzym integrase zijn eiwitten die het HIV-1 virus nodig heeft om
zich in te laten bouwen in het gastcel DNA. Dit is de eerste keer dat deze
onderzoeksmiddelen aan de mens worden toegediend.

Het doel van het onderzoek is te onderzoeken hoe L-1, L-2 en L-3 worden
verdragen wanneer ze als microdosering worden toegediend.
Ook zal worden onderzocht hoe snel en in hoeverre L-1, L-2 en L-3 in het
lichaam worden opgenomen en uitgescheiden (dit wordt farmacokinetiek genoemd).

Het eigenlijke onderzoek bestaat uit 1 periode waarin, als de vrijwilliger is
ingedeeld in groep A, hij gedurende 6 dagen (5 nachten) in het klinisch
onderzoekscentrum in Zuidlaren zal verblijven. Indien de vrijwilliger is
ingedeeld in groep B of C verblijft hij gedurende 5 dagen (4 nachten) in het
klinisch onderzoekscentrum in Zuidlaren.

Tijdens het onderzoek krijgt de vrijwilliger een 100 *g microdosering van L-1,
L-2 of L-3, toegediend als intraveneuze injectie.

Het onderzoek bestaat uit 1 periode waarin de vrijwilliger op Dag 1 eenmalig één van de drie onderzoeksmiddelen krijgt toegediend. De onderzoeksmiddelen worden gegeven als een intraveneuze injectie. Groep Dag van dosering Aantal vrijwilligers Behandeling A (n=6) 1 6 L-1 100 >g B (n=6) 1 6 L-2 100 >g C (n=6) 1 6 L-3 100 >g

Tot op heden zijn L-1, L-2 en L-3 nog niet aan mensen toegediend. In
overeenstemming met de regels voorafgaand aan toediening aan de mens, zijn L-1,
L-2 en L-3 wel in dieren onderzocht. Dierproeven kunnen niet altijd voorspellen
wat er zal gebeuren als het onderzoeksmiddel aan mensen wordt toegediend.
Er werden geen bijwerkingen waargenomen in ratten bij toediening van het
onderzoeksmiddel in doseringen die vele malen hoger waren dan de dosering die u
zult ontvangen.
Hoewel L-1, L-2 en L-3 niet eerder zijn toegediend aan mensen, zijn deze
onderzoeksmiddelen vergelijkbaar met de goedgekeurde geneesmiddelen genaamd
raltegravir (ISENTRESS*) en dolutegravir (TIVICAY®), die op recept verkrijgbaar
zijn.

De meest voorkomende bijwerkingen met matige tot ernstige intensiteit (*2%) bij
mensen die ISENTRESS* namen waren:
* moeite met in slaap slapen en/of doorslapen
* hoofdpijn
* duizeligheid
* misselijkheid
* gebrek aan energie

Andere bijwerkingen die gezien zijn bij mensen die ISENTRESS* namen zijn:
* veranderingen in bloed enzym niveaus bloed die op spier en hersenbeschadiging
kunnen wijzen
* spierpijn en zich zwak voelen
* abnormale spierafbraak die kan leiden tot nierproblemen

De meest voorkomende bijwerkingen met matige tot ernstige intensiteit (*2%) bij
mensen die TIVICAY® namen zijn:
* moeite met in slaap slapen en/of doorslapen
* gebrek aan energie
* hoofdpijn

Met elk (onderzoeks)middel bestaat er een kans op een allergische reactie. De
meest voorkomende uitingen van een allergische reactie zijn:
* huiduitslag
* misselijkheid
* hoesten
* duizeligheid
* flauw vallen
* netelroos
* jeuk
* opvliegers
* koorts
* spierpijn
* beklemmend gevoel op de borst
* kortademig zijn of moeite met ademhalen

Zelden wordt een ernstiger allergische reactie waargenomen die zou kunnen
leiden tot overlijen. Aanvullende symptomen kunnen zijn:
* zwelling van het gezicht, lippen, keel en tong
* lage bloeddruk
* verlies van bewustzijn

Procedures:

Registratie van bijwerkingen:
Tijdens het gehele onderzoek worden alle klachten van de vrijwilligers
geregistreerd

Bloedafname, verblijfscanule:
Tijdens dit onderzoek wordt minder dan 500 milliliter bloed afgenomen. Op Dag 1
wordt een canule ingebracht om regelmatig bloed af te nemen. Voor de overige
bloedafnames tussen de voorkeuring en de nakeuring wordt een ader aangeprikt.

Dosering door middel van een intraveneus (iv) infuus:
Bij de toediening van het onderzoeksmiddel door middel van een intraveneuze
injectie wordt een extra verblijfscanule ingebracht naast de verblijfscanule
die gebruikt wordt voor de bloedafnames op Dag 1. De vrijwilliger zal dus in
beide armen een canule hebben gedurende de dosering. De canule voor de
intraveneuze injectie wordt zo snel mogelijk na de dosering weer verwijderd.

Vitale functies:
Ademfrequentie, bloeddruk, polsfrequentie en lichaamstemperatuur worden
regelmatig gemeten, zowel staand als liggend.

Hartfilmpje (ECG):
Er worden regelmatig ECGs gemaakt, voornamelijk op Dag 1.