De neurobiologische basis voor responsiviteit op behandeling bij kinderen met dyslexie: Een exploratieve studie

Dyslexie is een stoornis met een neurobiologische basis, die wordt gekenmerkt
door problemen in het ontwikkelen van een vloeiende woordherkenning. Ondanks
vroege diagnostiek en behandeling van deze leesstoornis blijft 20-40% van de
kinderen met dyslexie niet in staat hun leesvaardigheden te verbeteren. De
cognitieve en neurale basis van responsiviteit op dyslexiebehandeling zijn nog
nauwelijks onderzocht. Het doel van deze studie is daarom om op zowel brein-
als cognitief niveau te onderzoeken op welke manier responsiviteit op
behandeling gerelateerd is aan structurele en functionele organisatie van het
brein.

Het doel van deze studie is het onderzoeken van de neurobiologische correlaten
van responsiviteit op dyslexiebehandeling. Daarnaast wordt onderzocht hoe
fonologische vaardigheden en spraakperceptie en -productie gerelateerd zijn aan
hersenmaten in zowel kinderen met dyslexie als kinderen zonder dyslexie. Een
derde doel van dit onderzoek is om te onderzoeken hoe dit verschilt in
verschillende orthografieën.

Structurele en functionele hersenscans zullen gemaakt worden van de kinderen
met dyslexie en van de kinderen zonder dyslexie van dezelfde leeftijd of
hetzelfde leesniveau. Gedragsmaten van leesniveau, fonologische verwerking en
spraakvaardigheden zullen afgenomen worden en worden meegenomen als
covariaten/regressors in de analyses. De totale duur van deelname zal ongeveer
2 uur zijn.

Deze studie zal uitgevoerd worden met kinderen, aangezien lezen een vaardigheid
is die op jonge leeftijd verworven wordt. Er zijn geen risico*s verbonden aan
deelname aan deze studie. Om enig ongemak te voorkomen zullen verschillende
voorzorgsmaatregelen worden genomen.