Cardiale contractiliteitmodulatietherapie (CCM-therapie) bij proefpersonen met medisch refractair hartfalen: een gerandomiseerd werkzaamheidsonderzoek (*IMPULSE-HF*)

Het OPTIMIZER*-systeem heeft een CE-markering, voldoet aan alle toepasselijke
voorschriften en normen en is commercieel (niet in onderzoek) beschikbaar in
landen die de CE-markering accepteren. In dit gerandomiseerde, gecontroleerde
onderzoek worden effectiviteitsgegevens verzameld, met een onderzoekspopulatie
van personen met NYHA-klasse II en III hartfalen, die aan het begin van het
onderzoek een ejectiefractie van 25% tot 45% hebben. Er zijn eerdere
aanwijzingen voor het positieve effect van CCM voor patiënten met een baseline
ejectiefractie van <35%. In het originele onderzoek ter ondersteuning van de
CE-markering van het OPTIMIZER-systeem werden patiënten met een EF tussen 35%
en 45% niet prospectief gevolgd, maar onlangs gepubliceerde data uit een
gerandomiseerd onderzoek dat zulke patiënten wel onderzocht, laten zien dat CCM
ook bij deze groep patiënten veilig en werkzaam is. Bovendien blijkt uit de
literatuur dat deze populatie zeer gelijksoortige klinische kenmerken heeft, in
de praktijk behandeld wordt met vrijwel dezelfde geneesmiddelen, en dezelfde
onderliggende ziekteprocessen heeft als patiënten met een EF <35%. CCM is ook
met succes toegepast bij patiënten met een EF boven de 35%, in routinematige
toepassing en in het FIX-HF-5-onderzoek. Omdat het systeem voorzien is van een
CE-markering en de populatie bestaat uit patiënten die voldoen aan de
toegestane indicatie en uit de populatie waarvan is aangetoond dat hij voordeel
heeft bij CCM (EF 35%-45%), lijkt het risico om een dergelijk klinisch
onderzoek uit te voeren aanvaardbaar.

Het onderzoek is ontworpen voor het bepalen van de werking van CCM bij
patiënten met hartfalen, die een ejectiefractie van 25 tot 45% hebben. Het
onderzoek heeft een adaptieve opzet, om de juiste statistische significantie en
het onderscheidingsvermogen van de eerste evaluatie van de werkzaamheid te
garanderen.

Het onderzoek is een prospectief, multi-center, gerandomiseerd onderzoek,
waarin CCM plus optimale medische behandeling (optimal medical therapy, OMT)
(behandelingsgroep) gedurende 6 maanden vergeleken wordt met alleen OMT
(controlegroep).
Er worden in totaal 100 patiënten (50 in de behandelingsgroep en 50 in de
controlegroep) gerandomiseerd in het onderzoek opgenomen, verdeeld over
maximaal 20 behandelingslocaties. Het aantal patiënten kan aangepast worden tot
maximaal 200, na een tussentijdse analyse van de V02-data van ongeveer 50
personen.

Personen die een implantatie van een OPTIMIZER pulsgenerator en de bijbehorende elektrodes ondergaan, worden op de implantatie van het apparaat voorbereid op de manier die op de betreffende locatie gebruikelijk is. Nadat de toegang vrijgemaakt is via de ondersleutelbeenader of de v. cephalica, wordt er via het bloedvat een atriumelektrode rechtstreeks in het rechter atrium gebracht om de atriumactiviteit te meten. Er worden twee extra elektrodes via de bloedvaten in het rechter ventrikel gebracht, om de ventrikelactiviteit te meten en om CCM-signalen af te geven. De beste plaatsing van de elektrodes is een rv-elektrode in de voorste interventriculaire groeve en de andere in de achterste groeve, ongeveer halverwege de basis en de apex. De op een na beste plaatsing van de elektrodes is het plaatsen van beide electrodes in de voorste of achterste interventriculaire groeve, met een afstand van minimaal ~2 cm.

Mogelijke risico's die samenhangen met hartfalen en hartinterventies:
De resultaten van klinische onderzoeken geven aan dat er voor de proefpersonen
geen significante risico's zijn die rechtstreeks samenhangen met het toepassen
van CCM-signalen. Er zijn echter wel bekende risico's die samenhangen met het
hartfalen zelf, met hartinterventies bij hartpatiënten en mogelijk met het
gebruik van het OPTIMIZER-systeem. Deze risico's worden beschreven in
paragraaf 3 (pagina 14-17) van het onderzoeksprotocol.
Vanwege hun deelname aan het onderzoek wordt aan de patiënten gevraagd om zowel
bij de baseline als na 24 weken deel te nemen aan twee standaard
cardiopulmonaire inspanningstesten. De cardiopulmonaire inspanningstest is
niet-invasief, duurt gemiddeld maar ongeveer 10 minuten en wordt algemeen
gebruikt in de klinische praktijk en bij onderzoek naar hartfalen. Daarom vormt
de test een minimaal risico voor de patiënten, ook al is het uitvoeren van 4
tests binnen 6 maanden meer dan wat er gewoonlijk gedaan wordt.
De behandeling wordt uitgevoerd met een apparaat met CE-markering, waarvan
bewezen is dat het veilig is en klinisch voordeel biedt aan de patiënt. De
mogelijke risico's worden gecompenseerd door de mogelijke voordelen, die
significant groter zijn dan de negatieve gevolgen die ondanks de toegepaste
risicobeperkende maatregelen nog zouden kunnen optreden