Geavanceerde planning van DIEP lap patienten

Bij een Deep Inferior Epigastric Perforator (DIEP) flap borst reconstructie,
wordt een groot deel van het abdominale vet en huid weggenomen om een nieuwe
borst mee te vormen. De lap is afhankelijk van de bloedtoevoer door zogenaamde
perforatoren, welke zeer klein in zijn in diameter en lastig te detecteren
tijdens de procedure. Als een perforator per ongeluk sneuvelt komt de procedure
in gevaar. Een CT scan wordt preoperatief vervaardigd en een unidirectionele
Doppler wordt gebruikt om de perforator locaties op de buik van de patient weer
te geven. Deze methode maakt echter geen onderscheid tussen axiaal lopende
perforatoren op de hoogte van de fascie, is onmogelijk om het
vertakkingspatroon mee te beoordelen en heeft een gelimiteerde penetratie
diepte hoewel dit belangrijk is bij obese patienten. Om dit probleem te
omzeilen is er een innovatieve methode ontwikkeld welke bestaat uit een
projectiesysteem welke het mogelijk maakt om de anatomische data op de patient
weer te geven. Door gebruik te maken van reeds bestaande CT data kan een
virtuele kaart worden gemaakt. Deze kaart met de locaties van de perforatoren,
het intramusculaire verloop en optioneel andere anatomische structuren kan
vervolgens worden weergegeven op de patient waarop deze projectie wordt
overgetrokken.
We verwachten kortere onderzoekstijden en meer relevante informatie te
gebruiken tijdens de operatie voor de chirurg. Om dit te onderzoeken wordt de
harvest-time van de lap en totale operatietijden genoteerd, alsmede met intra-
en postoperatieve complicaties. De task load van de chirurg wordt onderzocht
middels een geverifieerde checklist ontwikkeld door NASA, genaamd Task Load
Index (TLX).

Primair doel:
Onderzoeken of het gebruik van de preoperatieve projecties voorafgaand aan een
deep inferior epigastric perforator flap borst reconstructie leiden tot meer
correct geidentificeerde perforator locaties en minder tijd wordt gespendeerd
aan het vrijprepareren van de lap, vergeleken met de huidige planningsmethode.

Secundair doel:
Onderzoeken of preoperatieve planning nauwkeurig de daadwerkelijk
getransplanteerde perforatoren aan kan duiden.
In kaart brengen of de task load van de chirurg veranderd door het gebruik van
verschillende planningstechnieken
Evalueren wat de morbiditeit zoals fat necrosis, partiële of volledige flap
loss, arteriële thrombose, veneuze congestie, en perforator destructie tussen
beide groepen is
Inzicht in de totale proceduretijd

Randomized controlled (superiority) trial

De controle group ondergaat standaard zorg; de perforator locaties worden gepland middels US Doppler. De projectiegroep krijgt een planning gebaseerd op CT data waarbij de perforator locaties op de buik worden weergegeven.

Er zijn geen additionele risico's gerelateerd aan het protocol. Het standaard
preoperatieve protocol beschrijft al een CT met intraveneus contrast. Het enige
verschil is de manier van planning; er wordt gebruik gemaakt van additionele
planning op basis van CT voor de projectie groep. Er vinden geen aanpassingen
van de scanning parameters plaats. Meer informatie komt beschikbaar door het
gebruik van deze additionele planning.
Als er om wat voor reden dan ook geen projectie of planning plaats kan vinden
kan de proefpersoon moeiteloos gepland worden met de standaard Doppler US
methode. Er zijn geen extra stappen nodig hiervoor en de procedure komt op geen
enkel moment in gevaar.