Het effect van een actieve versus een inactieve leefstijl op de nierfunctie tijdens inspanning en dehydratie

De doorbloeding van de nier in rust is ongeveer 20-25% van de cardiac output en
is van groot belang voor het goed functioneren van het lichaam. Een belangrijke
taak van de nieren is het handhaven van de water en zout homeostase. Dehydratie
is het afnemen van het lichaamsgewicht (>2%) door overmatig verlies van
lichaamsvocht. Naast de negatieve effecten van dehydratie op de prestatie
vergroot dehydratie ook het risico op het ontstaan van hitte-gerelateerde
aandoeningen, vermoeidheidsverschijnselen/uitputting, coördinatie verlies en
verlies van bewustzijn. Tijdens inspanning en dehydratie verandert de
nierfunctie. Zo daalt de doorbloeding van de nier, waardoor het klarend
vermogen afneemt en de nieren minder goed in staat zijn om afvalstoffen te
verwijderen. Daarnaast worden er twee mechanismen in werken gesteld, die er
voor zorgen dat de water en zout homeostase gehandhaafd kan worden. Ten eerste
zal arginine vasopressine (AVP) geproduceerd worden, dat de reabsorptie van
water stimuleert. Ten tweede wordt het renine angiotensine aldosteron systeem
in werking gesteld. Angiotensine II en aldosteron zorgen er voor dat er meer
water en zout worden opgenomen in de tubulus van de nier. Het is echter
onbekend of deze reacties van de nieren verschillend zijn tussen personen met
een actieve en inactieve leefstijl. Mocht het adaptatievermogen verschillend
zijn dan geeft dat enerzijds het belangrijke nieuwe inzicht dat sporten ook
goed is voor het in stand houden van de osmo- en volume homeostase, wat dan
indiceert dat de nierfunctie baat heeft bij sporten. Een beter
adaptatievermogen van de nier zou mogelijk ook in andere (klinische) situaties
en/of verstoringen voordeel op kunnen leveren.

De primaire doelstelling van dit onderzoek is te onderzoeken of de responsen
van de nieren tijdens inspanning en dehydratie verschillend zijn tussen gezonde
actieve en inactieve mannen.

Observationele studie

Tijdens het onderzoek worden de proefpersonen blootgesteld aan twee fysieke
inspanningstesten, waaronder één maximale inspanningstest. Maximale
inspanningstesten zijn veilig en worden niet geassocieerd met
gezondheidsrisico*s. Tevens worden de proefpersonen voorafgaand aan de maximale
inspanningstest medisch gescreend en is de testlocatie voorzien van een
nooddoos met noodmedicatie, welke is samengesteld en gecontroleerd door de
apotheek van het Radboudumc. Gedurende de voorgenomen studie wordt er, middels
een venapunctie, vier keer een bloedsample afgenomen voor de bepaling van onder
andere de osmolariteit, creatinine gehalte, de concentratie copeptide en de
plasma renine activiteit. Met deze informatie kan een goed inzicht in de
nierfunctie en de vochtbalans worden gekregen. Deze veel gebruikte medische
ingreep brengt geen risico*s met zich mee, te meer omdat personen met ruime
ervaring worden ingezet voor het uitvoeren van deze handeling. Het enige
nadelige gevolg dat mogelijk zou kunnen ontstaan is het optreden van een klein
hematoom. Echter, de incidentie hiervan is laag (5%) en is volledig reversibel
en levert geen belemmeringen op in het dagelijks leven. Daarnaast wordt er ook
drie keer een urine sample afgenomen. De totale belasting van deze bepalingen
zijn, zowel fysiek alsmede in tijd, minimaal en leveren belangrijke informatie
op, noodzakelijk voor het beantwoorden van de hoofdvraagstelling.