Een gerandomiseerd, parallel-groep, dubbel-blind, placebo gecontroleerd en open-label actief-gecontroleerd, multi-center onderzoek om de werkzaamheid en veiligheid van vilaprisan te onderzoeken bij patiënten met myomen

Uterusmyomen zijn de belangrijkste indicatie voor een hysterectomie (operatieve
baarmoederverwijdering). Een hysterectomie is de enige definitieve behandeling
die recidieven voorkomt. Veel vrouwen zoeken een alternatief omdat ze in de
toekomst nog kinderen willen krijgen of anderszins hun baarmoeder willen
behouden. In dat geval is een myomectomie een alternatief. Deze eveneens
operatieve ingreep heeft tot doel zichtbare en toegankelijke myomen te
verwijderen en de baarmoeder te reconstrueren. De recidiefkans is echter groot
en bij tot 25% van de patiënten is in een later stadium alsnog een myomectomie
of hysterectomie nodig. Er bestaat dus een grote behoefte aan een
farmacologisch alternatief voor bovengenoemde chirurgische opties.
De selectieve progesteronreceptormodulator vilaprisan (BAY 1002670) is een
veelbelovende nieuwe medicamenteuze behandeling van myomen op de lange
termijn. Bewijs van de werkzaamheid is gebaseerd op de klinische ervaring met
andere progesteronreceptormodulatoren, waarvan de potentie en selectiviteit
lager zijn dan van vilaprisan. Als de farmacologische eigenschappen van
vilaprisan kunnen worden vertaald in een significante therapeutische
werkzaamheid, nemen de opties voor medicamenteuze behandeling van
symptomatische myomen aanzienlijk toe.

Het primaire doel van deze studie is: de werkzaamheid van vilaprisan in
vergelijking met placebo onderzoeken in proefpersonen met uterusmyomen.
Secundaire doelen zijn: de werkzaamheid van vilaprisan te onderzoeken in
vergelijking met ulipristal, evenals de veiligheid van het gebruik van
vilaprisan.

De studieduur is 12-13 maanden, afhankelijk van de behandelingsgroep. Patiënten
brengen 10 maal een bezoek aan de arts.

A.Continue behandeling - vilaprisan of placebo behandeling 1. 2 mg vilaprisan gedurende 24 weken 2. Placebo gedurende 12 weken en 2 mg vilaprisan gedurende 12 weken B.Behandeling onderbroken door één bloedingsperiode - vilaprisan of placebo 1. 2 mg vilaprisan gedurende 12 weken, één bloeding, 2 mg vilaprisan gedurende 12 weken 2. placebo gedurende 12 weken, één bloeding, 2 mg vilaprisan gedurende 12 weken C.Behandeling onderbroken door twee bloedingsperioden - uliprisan ulipristal of placebo 1. 5 mg ulipristal uliprisan gedurende 12 weken, twee bloedingen, 5 mg uliprisan gedurende 12 weken 2. Placebo gedurende 12 weken, twee bloedingen, 5 mg uliprisan ulipristal gedurende 12 weken 3. 5 mg ulipristal uliprisan gedurende 12 weken, twee bloedingen, placebo gedurende 12 weken

De eventuele belasting voor de patiënt bestaat uit:
- 7 maal bloedafname; totale hoeveelheid 150 ml. Kan pijn of blauwe plek
veroorzaken op afnameplaats, zelden een infectie van de afnameplaats of de
ader, die in zeldzame gevallen ernstig kan zijn en operatie kan vereisen.
Duizeligheid of flauwvallen kunnen optreden tijdens of kort na bloedafname.
- Viermaal algemeen lichamelijk onderzoek en driemaal een gynaecologisch
onderzoek.
- Een transvaginale echografie bij elk bezoek.
- Tweemaal een uitstrijkje van de baarmoederhals.
- Een endometriumbiopsie bij 3 bezoeken (over het algemeen een veilige
procedure, soms met als kortdurende bijwerking: kramp of bekkenpijn; zonodig
kan dan een pijnstiller worden gebruikt. Na de procedure kan licht vaginaal
bloedverlies optreden. Zeldzame complicatie is een uterusperforatie of
infectie. (Een zwangerschapstest zal voorafgaand aan elke biopsie worden
afgenomen, omdat een biopsie niet tijdens een zwangerschap mag worden
verricht.)
- Viermaal een MRI zonder contrastvloeistof.
- Tijdens de gehele studie moet de patiënt een niet-hormonale
anticonceptiemethode gebruiken. Bij elk bezoek wordt een zwangerschapstest
gedaan.
- Een dagelijks elektronisch dagboekje moet worden ingevuld,.
In voorgaande studies zijn de volgende bijwerkingen gerapporteerd: lichte tot
matige hoofdpijn na eenmalige of herhaalde toediening (> 10%), misselijkheid,
vermoeidheid en opvliegers (> 3 % en < 10%). Eierstokkysten tijdens de
vruchtbare leeftijd, die meestal na enkele weken spontaan verdwenen (< 10%).
Minder frequent waren buikpijn, menstruatiepijn, in enkele gevallen
voorbijgaande veranderingen op het ECG zonder klinische betekenis. In < 10%
waren er licht verhoogde leverfunctiewaarden. Om deze reden worden de
leverfuncties tijdens de studie nauwgezet gecontroleerd.
Als gevolg van het lage aantal proefpersonen tot nu toe, kunnen de volgende
bijwerkingen worden verwacht op basis van studieresultaten met farmaca van
dezelfde samenstelling: Verdikking van het endometrium (binnenste bekleding van
de baarmoeder), die naar verwachting verdwijnt nadat de behandeling wordt
gestopt en de menstruaties opnieuw starten.
Er kan niet met zekerheid worden voorspeld dat de patiënt voordeel van de
studie ondervindt. Echter verwacht wordt dat de studiemedicatie een afname
veroorzaakt van het versterkt menstrueel bloedverlies, andere myoomgerelateerde
symptomen en de omvang van de myomen. Informatie verkregen uit deze studie kan
helpen om een betere langetermijn behandeling te ontwikkelen voor patiënten met
een myoom en om de optimale dosering voor deze medicatie te bepalen.