Leeftijdsgerelateerde veranderingen in de prikkelbaarheid van het ruggenmerg en hersenen en de relatie met veranderingen in houdingscontrole en beweging tijdens het staan

Meer dan 1/3 van de 65 plussers valt ieder jaar. Een beter begrip van de
neurale, voornamelijk de corticale en spinale, mechanismen van balans controle
zou helpen in het ontwerpen van betere balans testen en trainingen. Met de
combinatie van H-reflexen en transcranial magnetic stimulation (TMS) metingen
is het nu mogelijk om de rol van corticale en spinale balans controle
mechanismen te bepalen. Wij zijn geinteresseerd in hoe leeftijd de corticale
en spinale balans controle mechanismen beinvloed.

Primaire Doel: Om te bepalen of task-problemen gerelateerde toename van
posturale sway snelheid is gerelateerd aan afname van corticale inhibitie en
spinale prikkelbaarheid en als deze daling is groter in de oude dan jonge
volwassenen.

Secundaire Doel: Om te bepalen of het verschil in neurale prikkelbaarheid
tussen twee van de vijf permanente omstandigheden is evenredig met het verschil
in snelheid zwaaien.


Tertiaire Doel: Om de betrouwbaarheid van TMS en H-reflex maatregelen in de
soleus en tibialis anterior (TA) spier in verschillende staande houdingen in
alleen jonge volwassenen te bepalen.

Het primaire doel zal onderzocht worden met een cross-sectioneel onderzoek,
waarbij de jonge groep met de oude groep vergeleken wordt. Betrouwbaarheid zal
onderzocht worden met een test-hertest design.

Tijdens het onderzoek ondergaan de proefpersonen TMS en perifere zenuw stimulatie, terwijl ze in verschillende houdingen moeten staan. Voorwaarde 1: Permanent met een brede basis houding (Stand WB): staand met de voeten op schouderbreedte uit elkaar. Voorwaarde 2: Permanent met een smalle basis houding (Stand NB): Status met mediale voet grenzen te raken. Voorwaarde 3: Permanent met een straddle houding (Stand Step): Non-dominante linker voet op een massief houten blok in de voorkant van het lichaam en de dominante rechtervoet op de kracht plaat. Voorwaarde 4: Permanent met een straddle houding (Stand Spring): Non-dominante linkervoet op een veer in de voorkant van het lichaam en de dominante rechtervoet op de kracht plaat. Voorwaarde 5: Staande op de rechter-dominante been: (Een been houding): Staande op dominante voet met de niet-dominante been omhoog en gebogen bij de knie. De proef wordt stopgezet wanneer de niet-dominante linkervoet de grond raakt.

Proefpersonen moeten de medische faculteit een of twee keer in een week
bezoeken (afhankelijk van de studie). Een test sessie zal maximaal twee en een
half uur duren, waarin ze in totaal ongeveer een uur moeten staan. Rust
periodes van 2-3 minuten worden gegeven indien nodig. En een langere rust
periode van 10 minuten is standaard ingebouwd tussen de TMS en H-reflex data
collectie. Deelneming aan dit onderzoek omvat elektrische stimulatie van een
perifere been zenuw en magnetische stimulatie van de motor cortex tijdens
staan. De TMS kan een licht oncomfortabel gevoel geven van minder dan een
seconde op de hoofdhuid op de plek van stimulatie. Het kan ook samentrekkingen
van spieren, gezicht en kaken geven. Dit kan onaangenaam en verassend zijn,
maar niet pijnlijk. Perifere zenuw stimulatie zorgt voor een samentrekking in
de spieren. Dit voelt als een tinteling en is soms licht brandend. Er zijn geen
lange termijn effecten van perifere zenuw stimulatie of TMS bekend.
Proefpersonen dragen een harnas dat aan het plafond vastzit, om het risico tot
vallen te minimaliseren. Er wordt ook spieractiviteit van de soleus en tibialis
anterior gemeten. Daarvoor wordt de huid onder de drie elektrodes geschoren en
schoongemaakt. Dit kan voor een lichte irritatie van de huid zorgen.