Auditieve perceptie van vroegdove, laat geimplanteerde cochleair implantaat gebruikers

Spraakverstaan is cruciale voor sociale interactie, waarbij doofheid een groot
probleem kan veroorzaken. Cochleair-implantaten zijn hulpmiddelen voor ernstige
dove patiënten. CI's geven een goed spraakverstaan in stilte, echter blijft
horen in veel situaties problematisch. Het signaal via het implantaat is
namelijk gefilterd. Hierdoor wordt het horen van met name toonhoogtes en het
verstaan van spraak in ruis, zoals een cafe, moeizaam. Het succes en de
limitaties van de CI zijn voor spraak en muziekperceptie bekend voor de
traditionele geïmplanteerde: de congenitaal dove groep en de op latere leeftijd
slechthorend geworden groep.

Dit project richt zich op een mogelijk, nieuw te implanteren groep: de vroeg
dove, laat geïmplanteerde CI gebruiker. Vroeg doof is slechthorendheid voor de
leeftijd van zes jaar of eerder, dus tijdens de taalontwikkeling. Laat
geïmplanteerd is gedefinieerd als na een periode van weinig auditieve input van
tenminste 10 jaar, dus op 16 jarige leeftijd of later. Deze groep wordt
traditioneel niet geïmplanteerd, omdat de periode van weinig auditieve input
van negatieve invloed kan zijn op de uitkomst van de implantatie. In het UMCG
echter wordt sinds enkele jaren toch gepoogd deze groep te implanteren. Dit
geeft de unieke mogelijkheid om naar de uitkomsten van deze groep te kijken
voor auditieve perceptie en subjectieve uitkomsten zoals de kwaliteit van
leven, het waarnemen van muziek en de spraak productie.

Het doel is om te kijken of implantatie in de vroeg dove, laat geïmplanteerde
groep uitkomsten biedt. Daarnaast wordt gekeken hoe de uitkomsten zich
verhouden tot de uitkomsten van implantatie in postlinguaal dove CI gebruikers
en normaal horenden.

De studie is een behavioral, case-control studie.

Er zijn geen bekende risico's van deze studie.