Bloedstroom naar beenspieren gemeten met fase-contrast MRI tijdens ligfietsen bij patiënten met chronisch hartfalen.

Patiënten met chronisch hartfalen (CHF) lijden aan inspanningsintolerantie. Dit
heeft grote invloed op hun dagelijks functioneren en kwaliteit van leven. Uit
onderzoek blijkt dat deze inspanningsintolerantie wordt veroorzaakt door een
verminderde bloedstroom naar de bewegende spieren in de benen tijdens
inspanning. Dit kan theoretisch worden veroorzaakt door een verminderd
hartminuutvolume en een verminderde distributie van bloed richting de bewegende
spieren. Het is bekend dat patiënten een verminderd hartminuutvolume hebben,
echter uit onderzoek blijkt dat ook de distributie van patiënten met CHF
tijdens inspanning is aangedaan. Deze verandering in distributie wordt
veroorzaakt door verandering in aansturing van het autonome zenuwstelsel maar
ook door verandering in humorale factoren, mechanische factoren en
ontstekingsfactoren. In welke mate deze verandering in distributie ook
daadwerkelijk bijdraagt aan een verminderde bloedstroom naar de benen en
zodoende bijdraagt aan een verminderde inspanningsintolerantie is niet bekend.

Phase-contrast MRI heeft de potentie om bloedstroom te meten in de grote vaten
van het lichaam. Ook tijdens inspanning blijkt dat de bloedstroom in deze vaten
goed gemeten kan worden, er zijn verschillende onderzoeken die op allerlei
niveaus in de aorta bloedstroom hebben gemeten. De betrouwbaarheid van deze
onderzoeken zijn echter alleen bekeken op het niveau van de
inter-beoordelaarbetrouwbaarheid, er is nooit gekeken naar de
reproduceerbaarheid tussen twee verschillende dagen. Als phase-contrast MRI
geschikt blijkt te zijn als techniek om de bloedstroom van de opstijgende en
distale aorta te meten (als maat voor respectievelijk hartminuutvolume en
bloedstroom naar de benen), dan zou dit een goede indruk kunnen geven over de
mate waarin de distributie van bloed invloed heeft op de bloedstroom naar de
benen. Aangezien het een non-invasieve techniek betreft zou het in de toekomst
ook geschikt kunnen zijn als diagnostisch middel om de oorzaken van
inspanningsintolerantie per patiënt te kunnen onderzoeken en derhalve de
therapie meer te individualiseren.

Dit project heeft twee doelen: in fase één wordt gekeken naar de dag-tot-dag
reproduceerbaarheid van het meten van bloedstroom tijdens inspanning in de
opstijgende en distale aorta. In fase twee wordt onderzocht in welke mate de
distributie effect heeft op de bloedstroom naar de benen bij patiënten met CHF.

Prospectief observationele non-invasieve studie.

Geen calamiteiten tijdens maximale inspanning op een fietsergometrie door
gezonde proefpersonen of patiënten met chronisch hartfalen worden genoemd in de
literatuur, noch in onze klinische praktijk. Tijdens de maximale
inspanningstest zal er tevens een elektrocardiografische analyse met
bloeddrukmeting plaatsvinden. Proefpersonen met aanwijzingen voor myocardiale
ischemie of ventriculaire aritmie kunnen worden geïdentificeerd en
geëxcludeerd. Er zijn tevens in de literatuur noch in onze praktijk
calamiteiten bekend tijdens submaximale inspanning op een ligfiets, dat in dit
project wordt toegepast in de MRI. Phase-contrast MRI is een non-invasieve
meting en vormt derhalve geen extra belasting voor de proefpersonen.
Proefpersonen met claustrofobie zullen worden geëxcludeerd bij aanvang van de
studie.