Niet invasief onderzoek naar de oorzaak voor het verschil in metabole capaciteit in de tibialis anterior door middel van Magnetische Resonantie

Tijdens spiercontractie neemt de hoeveelheid fosforcreatine (PCR), de
energiebuffer in de cel, af. Het herstel van PCR na het uitvoeren van een
spieroefening wordt gezien als een maat voor de oxidatieve capaciteit van de
spier. De veranderingen in PCR kunnen in vivo gemeten worden middels 31P
magnetische resonantie spectroscopie (MRS). De snelheid van het herstel van PCR
varieert tussen personen (getraind vs ongetraind, jong vs oud) en varieert ook
tussen spieren. De afgelopen jaren is duidelijk geworden dat ook de spieren
zelf geen homogene entiteit vormen. Bijvoorbeeld, wij hebben in een recente
studie voor het eerst aangetoond dat er gedurende isometrische contractie ook
een verschil is in herstel van PCR over de lengte van de tibialis anterior
(TA). De oorzaak voor deze sterke functionele gradient in oxidatieve capaciteit
in de TA is echter nog onbekend. Drie factoren die mogelijk een rol kunnen
spelen zijn: pH, vezeltype en zuurstoftoevoer. Aangezien onze eerdere studie
geen verschil in pH van distaal naar proximaal heeft aangetoond, lijken
vezeltype en zuurstoftoevoer de meest waarschijnlijke oorzaken. Daarom willen
we onderzoeken of vezeltype of zuurstoftoevoer een rol speelt bij het verschil
in oxidatieve capaciteit over de lengte van de TA. Gedurende contractie kan de
piek van inorganisch fosfaat in het 31P MRS spectrum splitsen in twee
componenten, waarvan aangenomen wordt dat ze de dominant spiervezel types
weergeven. Weefselperfusie kan gemeten worden met zogeheten IVIM diffusie en
bloed oxygenatie met T2* MRI en NIRS.

Het onderzoeken of variatie in vezeltype en/of zuurstoftoevoer de onderliggende
oorzaak is voor het verschil in PCR herstel over de lengte van de tibialis
anterior spier

Cross sectionele studie waarin we het effect van spiercontractie onderzoeken
binnen verschillende regio's van de tibialis anterior spier op fosforcreatine
herstel en spierperfusie.

De voorgestelde studie is volledig non-invasief. Daarom is de belasting en het
risico minimaal. De maximale duur van het MRI experiment is 1,5 uur. Verder
moet de vrijwilliger 3x spiercontractie doen tot uitputting. Dit kan als
moeilijk ervaren worden. Maar de duur van het MRI experiment en de
spiercontractie worden in onze ervaring goed getolereerd door jonge gezonde
vrijwilligers.