Het effect van warmte acclimatisatie op insuline sensitiviteit en thermofysiologie

Recent werd in studies met knaagdieren aangetoond dat warmte een positief
effect op insuline resistentie kan hebben. Warmte, specifiek warm bad van het
onderlichaam, verbeterde insuline signalering en vergrootte de expressie van
'heat shock proteïne 72' in spierweefsel van diabetische knaagdieren. Heat
shock protein expressie correleerde ook positief met een verhoogd glucose
metabolisme en daarom verwacht men, dat het ook een rol speelt bij insuline
signalering. Echter, er bestaat maar weinig data van humane studies. Onze
onderzoeksgroep heeft recent aangetoond, dat passieve warmte acclimatisatie in
jonge, gezonde vrijwilligers soortgelijke aanpassingen heeft gestimuleerd als
zulke gevonden bij studies die gebruik maken van intensieve hitte
acclimatisatie gecombineerd met sporten. Bijvoorbeeld hebben wij na passieve
warmte acclimatisatie laten zien dat de kerntemperatuur omlaag gaat en het
energiegebruik bij warmteblootstelling eerder omhoog gaat. Onze hypothese luidt
daarom, dat warmte acclimatisatie (35*C) in mensen met verhoogd risico voor het
ontwikkelen van prediabetes en/of type 2 diabetes de insuline signalering
verbeterd, wat mogelijk zou kunnen leiden tot een verbeterde insuline
sensitiviteit en een verminderd risico voor het ontwikkelen van de betreffende
symptomen en ziektes.

Primair doel:
o Het evalueren van het effect van warmte acclimatisatie op insuline
sensitiviteit in obese mannen en vrouwen

Secundaire doelen:
o Het evalueren van het effect van warmte acclimatisatie op insuline
signalering en heat shock protein expressie in menselijk spierweefsel van obese
mannen en vrouwen
o Het evalueren van het effect van warmte acclimatisatie op energie gebruik
tijdens warmte blootstelling van obese mannen en vrouwen
o Het evalueren van het effect van warmte acclimatisatie op totaal zweetverlies
en zweet productie tijdens warmte blootstelling van obese mannen en vrouwen
o Het evalueren van het effect van warmte acclimatisatie op kerntemperatuur,
huidtemperatuur en huiddoorbloeding tijdens warmte blootstelling van obese
mannen en vrouwen
o Het evalueren van het effect van warmte acclimatisatie op cardiovasculaire
parameters tijdens warmte blootstelling van obese mannen en vrouwen
o Het evalueren van het effect van warmte acclimatisatie op subjectieve
ervaring van de thermische omgeving tijdens warmte blootstelling van obese
mannen en vrouwen

De studie zal uitgevoerd worden in een pre-test/post-test design. 13 mannen en
vrouwen met obesitas (BMI tussen de 25-35kg/m2) zullen geincludeerd worden na
screening voor in- en exclusiecriteria. Na vaststellen van de geschiktheid
zullen de vrijwilligers uitgenodigd worden om deel te nemen aan 12
opeenvolgende studiedagen, waarvan 4 meetdagen (2 hele (8 uur) en 2 halve (3.5
uur) meetdagen) en 10 dagen warmte acclimatisatie (8h hele (6 uur) en 2 halve
(4 uur) dagen).

De interventie bestaat uit 10 dagen passieve warmte acclimatisatie (8 hele (6 uur) en 2 halve (4uur) dagen) bij 35>C.

Complicaties zijn zelden, maar elke meting heeft risicos. Tijdens de
hyperinsulinemic-euglycemic clamp zouden proefpersonen mogelijk symptomen van
hypoglycaemie kunnen ervaren. De spierbiopten zouden mogelijke complicaties
kunnen veroorzaken, zoals bloeding, infectie of zenuwschade. Nadat de werking
van het anestheticum is verdwenen zouden proefpersonen pijn kunnen ervaren. De
intraveneuze canule, welke gebruikt wordt tijdens de clamp zou mogelijk een
hematoom kunnen veroorzaken. De effectieve dosis van de DEXA scan is
1-7microSievert, dit is een laag risico.
De vrijwilligers hebben geen direct voordeel van meedoen aan dit onderzoek. De
deelname kan wel bijdragen aan meer kennis over het effect van warmtegewenning
op insulinegevoeligheid bij prediabeten. De interventie kan het glucose
metabolisme beïnvloeden, maar zeker is dat niet. De vrijwilligers kunnen na
afloop van de het onderzoek de resultaten ontvangen.