Het gebruik van een vulstof op basis van polycaprolacton (PCL) voor de behandeling van stress-incontinentie bij vrouwen, een registratiestudie

Stress urinaire incontinentie (SUI) is een onvrijwillig urineverlies als gevolg
van toegenomen intra-abdominale druk, zoals hoesten, lachen, niezen, tillen,
hardlopen of veranderen van lichaamshouding van horizontaal naar verticaal en
kan worden veroorzaakt door urethrale hypermobiliteit of een intrinsieke
sfincter deficiëntie (ISD). Gesuggereerd wordt dat de oorzaak van ISD ligt in
verzwakte urethrale sfincter spieren en het onvermogen van de urethra om
voldoende urethrale sluitingsdruk te verschaffen die onvrijwillig urineverlies
voorkomt tijdens verhogingen in abdominale druk. Daarnaast wordt er
gesuggereerd dat veranderde collageenproductie bijdraagt aan SUI.

Het belangrijkste bestanddeel van de ligamenten en de sub-urethrale wand is
vezelig bindweefsel. Collageen typen I, III en VI zijn de belangrijkste
componenten van het bindweefsel. Gebleken is dat vrouwen met
urine-incontinentie een veranderd bindweefsel metabolisme hebben, met als
gevolg verminderde collageenproductie, wat kan leiden tot onvoldoende
ondersteuning van het urogenitale kanaal. Activering van collageenproductie
door vulstoffen vanwege neocollagenese kan bijdragen aan het verhogen van de
ondersteuning van het urogenitale kanaal op een langdurige en natuurlijke
manier.

Er is een breed spectrum van de behandelingsopties beschikbaar voor SUI,
waaronder conservatieve niet-chirurgische behandeling (bekkenbodem
spiertraining, elektrische stimulatie, vloeistof en dieet en medicamenteuze
behandeling) en chirurgische procedures.
De meest gebruikte chirurgische behandeling van SUI is de mid-urethrale sling
procedure; de retropubic (spanningsvrije vaginale tapes (TVT) of de
transoburator sling (spanningsvrije vaginale tapes afsluiter (TVT-O).
Volgens de literatuur variëren de gerapporteerde complicatiepercentages van
4,3% tot 75,1% voor retropubische slings en voor transobturator medio urethrale
slings van 10,5% tot 31,3% .
Door het hoge complicatiepercentage is er behoefte aan minder invasieve
behandelingen voor SUI.

Vulstoffen zijn veelbelovend als minimaal invasieve therapie omdat ze onder
plaatselijke verdoving kan worden uitgevoerd in een poliklinische setting, een
laag complicatiepercentage hebben, een kortere procedure tijd hebben, een
korter intramuraal verblijf nodig is en er sprake is van een sneller herstel.

De primaire doelstellingen van de studie zijn:
- De evaluatie van de effectiviteit van de behandeling met de vulstof op
PCL-basis, zoals vastgesteld door het beoordelingssysteem van Stamey (SGS,
Stamey Grading System). Het SGS wordt vastgesteld aan het begin van de studie
(baseline) en op 3, 6, 12, 18 en 24 maanden bij de follow-uponderzoeken.
- De evaluatie van de veiligheid van de behandeling met de vulstof op PCL-basis
middels gemelde bijwerkingen aan het begin van de studie (baseline) en op 3, 6,
12, 18 en 24 maanden bij de follow-uponderzoeken.

De secundaire doelstellingen van de studie zijn:
- De evaluatie van het effect op de levenskwaliteit (QoL, Quality of Life) na
de behandeling met de vulstof op PCL-basis. De QoL wordt vastgesteld aan de
hand van de vragenlijst voor levenskwaliteit bij incontinentie (I-QoL,
Incontinence Quality of Life questionnaire). De I-QoL wordt vastgesteld aan het
begin van de studie (baseline) en op 3, 6, 12, 18 en 24 maanden bij de
follow-uponderzoeken.
- De evaluatie van de effectiviteit na behandeling met de vulstof op PCL-basis.
De effectiviteit wordt vastgesteld aan de hand van de beknopte vragenlijst voor
internationale consultatie inzake incontinentie (ICIQ-SF, International
Consultation on Incontinence Questionnaire - Short Form). De ICIQ-SF wordt
vastgesteld aan het begin van de studie (baseline) en op 3, 6, 12, 18 en 24
maanden bij de follow-uponderzoeken.
- De evaluatie van de effectiviteit na behandeling met de vulstof op PCL-basis.
De effectiviteit wordt vastgesteld aan de hand van de schaal 'algemene indruk
van de patiënt van verbetering' (PGI-I, Patient's Global Impression of
Improvement) en de schaal 'algemene indruk van de patiënt van verslechtering'
(PGI-S, Patient's Global Impression of Severity). De PGI-I wordt vastgesteld op
3, 6, 12, 18 en 24 maanden bij de follow-uponderzoeken. De PGI-S wordt
vastgesteld aan het begin van de studie (baseline) en op 3, 6, 12, 18 en 24
maanden bij de follow-uponderzoeken.
- De evaluatie van de effectiviteit zoals vastgesteld door een niet-invasieve
hoesttest. De niet-invasieve hoesttest wordt uitgevoerd aan het begin van de
studie (baseline), na de behandeling en op 3, 6, 12, 18 en 24 maanden bij de
follow-uponderzoeken.
- De evaluatie van de veiligheid vindt plaats middels een aanvullend
cystoscopisch onderzoek op 12 en 24 maanden bij de follow-uponderzoeken.
- Veiligheid en effectiviteit op de lange termijn worden beoordeeld door de
follow-upcontroles jaarlijks uit te breiden tot maximaal 5 jaar (SGS, I-QoL,
PGI-I, PGI-S en ICIQ-SF).

Dit is een prospectieve registratie studie om de veiligheid en effectiviteit
van een vulmiddel op basis van PCL (Urolon*) ter behandeling van
stress-incontinentie (SUI, stress urinary incontinence) te onderzoeken.

In aanmerking komende patiënten krijgen injecties met de vulstof op PCL-basis (Urolon>-12, Urolon>-24, of Urolon>-48). Het gebruik van topische, spinale of algemene anesthetica is toegestaan en wordt toegediend naar oordeel van de onderzoeker. De injectie met vulstof op PCL-basis wordt toegediend in de submucosa van de urinebuis bij de blaashals, met behulp van de transurethrale techniek met een injectienaald. Drie injecties (op de posities 2 uur, 6 uur en 10 uur) zullen worden toegediend voor de optimale coaptatie van het urethraslijmvlies. Een tweede injectie alleen met de bijbehorende vulstof op PCL-basis (Urolon>-12, Urolon>-24, of Urolon>-48) bij de eerste behandeling is toegestaan, als de patiënt niet droog was na de eerste behandeling. Indien nodig wordt een tweede injectie toegediend bij het follow-uponderzoek op 3 maanden en/of bij het verlaten van de studie.

Aan het begin van de studie (baseline), 3, 6, 12, 18 en 24 maanden na de
behandeling geven de behandelde patiënten een beoordeling over de veiligheid en
effectiviteit van het hulpmiddel, zoals vastgesteld door subjectieve en
objectieve methoden. Veiligheid en effectiviteit op de lange termijn worden
beoordeeld door de follow-upbezoeken jaarlijks uit te breiden tot maximaal 5
jaar (SGS, I-QoL, PGI-I, PGI-S en ICIQ-SF).

Verwachte bijwerkingen, risico's en/of ongemakken zijn:

1. milde (behandelingsgerelateerde) complicaties (korte termijn):

• urinebuisinfectie,
• hematurie (bloed in urine),
• dysurie (pijn bij plassen),
• urineretentie (slappe spierwand, zodat niet alle urine uit de blaas kan
worden geperst),
• aandrang,
• hoofdpijn,
• pijn,
• risico*s geassocieerd met de verdoving, obstructie van de urinebuis (zwakke,
aanhoudende stroom),
• koorts,

2. zeldzame ernstige complicaties (lange termijn):

• periurethraal granuloom,
• erosie,
• ontwrichting,
• embolisatie (afsluiting van bloedvat),
• urethrale verzakking,
• vorming van abcessen, cysten en andere gezwellen,
• verergering van de incontinentie.

Er kunnen andere problemen zijn met betrekking tot de procedure of het
hulpmiddel, die nu nog niet bekend zijn. Als nieuwe informatie over andere
problemen tijdens de studie beschikbaar komt, wordt de patiënt hierover
geïnformeerd.

De patiënt ontvangt de best mogelijke medische zorg tijdens en na deze studie,
maar omdat dit een klinische studie is, kunnen er onverwachte bijwerkingen
optreden. Mocht de patiënt onderzoeksgerelateerd letsel ondervinden ten gevolge
van deelname aan deze studie, dan ontvangt de patiënt medische behandeling/zorg
zonder enige kosten voor de patiënt. De term "onderzoeksgerelateerd letsel"
betekent zowel fysiek als mentaal letsel dat veroorzaakt is door het
onderzoekshulpmiddel of de studieprocedures die voor de studie vereist zijn.