MRI and vochthuishouding in hemodialysepatiënten

Met de huidige methoden kan de optimale vullingstoestand van dialysepatiënten
niet goed worden ingeschat. Dit kan tot gevolg hebben dat de patiënten ofwel
overvuld ofwel ondervuld zijn wat beide kan leiden tot klachten/symptomen en
verminderde kwaliteit van leven. De hypothese is dat een MRI scan een
betrouwmare maat is voor het meten van de (veranderingen in) vochthuishouding.

Het doel van het onderzoek is te onderzoeken of een MRI scan een betrouwmare
maat kan geven van volumehuishouding en verandering in volumestatus in
hemodialysepatiënten. Ook wordt er onderzocht op welke plaats in het lichaam
(hersenen, lever, onderbeen) de meeste verandering in volume plaatsvindt en wat
de meest betrouwmare maat is.

Van hemodialysepatiënten (zowel met als zonder ultrafiltratie) worden voor en
na dialyse een MRI scan gemaakt van ongeveer een half uur(een slice uit het
onderbeen, de lever en de hersenen). Ook wordt tevoren het gewicht gemeten en
een vena cava echo gedaan omdat dit beide ook een schatting geeft van de
volumestatus. Patiënten zijn hun eigen controle omdat de scan voor dialyse met
de scan na dialyse wordt vergeleken. Ook worden patiënten die afhankelijk zijn
van ultrafiltratie vergeleken met patiënten die niet geultrafiltreerd worden.

De belasting bestaat uit een verlenging van een standaard ziekenhuisbezoek van
ongeveer 2 uur.
Risico's zijn verwaarloosbaar gezien een diagnosticum (MRI zonder contrast)
wordt gebruikt wat zonder problemen gebruikt kan worden bij
hemodialysepatiënten.