URIKA, continue echografische registratie van de blaasvulling bij kinderen met dysfunctional voiding: een pilot studie.

Urine incontinentie is gedefineerd als ongewild urineverlies of ongecontroleerd
urineverlies en is een veelvoorkomend probleem bij kinderen en volwassenen. In
Nederland is de prevalentie van urine incontinentie overdag gelijk aan 6-9% bij
meisjes en 7% bij jongens. Dysfunctional voiding is een subcatergorie van urine
incontinentie overdag, waarbij het kind gedragsmatig de urethrale sfincter
aanspant tijdens het plassen. Het kind ontwikkeld een verkeerd plasgedrag,
waarbij het kind de aandrang om te plassen verliest. Ze verliezen het gevoel
van aandrang, wat kan leiden tot ongewild urineverlies wanneer de blaas zich
tot zijn maximum vult. Dysfunctional voiding heeft een grote impact op het
leven van zowel het kind als de familie en het kan leiden tot een sociale
isolatie, verminderd zelfvertouwen en pestgedrag. Vanwege de negatieve impact
op de kwaliteit van leven van het kind, is het erg belangrijk dat deze kinderen
klinische hulp krijgen door middel van plastrainingen. Om de effectiviteit van
deze trainingen te verhogen, is de URIKA blaassensor ontwikkeld. Dit medisch
hulpmiddel bestaat uit een echografische sensor die in staat is om de afstand
tussen de voor - en achterwand van de blaas te meten. De sensor kan de status
van de blaasvulling registeren en in de toekomst de patient informeren wanneer
hij/zij naar het toilet moet gaan.

Hoofdoel van het onderzoek: Bepalen of de URIKA blaassensor in staat is om
adequaat de afstand tussen de voor - en achterwand van de blaas te meten en
informatie te geven over de maximale blaasdiameter in de studie populatie.

Pilot studie (time: 8 maanden), van 30 kinderen tussen de 6 en de 12 jaar met
Dysfunctional voiding in een Universitair Medisch Centrum. De kinderen zullen
tijdens hun plastraining de URIKA blaassensor omkrijgen die gedurende 1.5-2 uur
de vulling van de blaas registreert. In totaal, zal de blaasvulling vier maal
worden gemeten (op één dag of verspreid over meerdere dagen). De URIKA
blaassensor wordt bevestigd aan het ondergoed van de patiënt. Tussen de sensor
en de huid zal er een echogel(pad) worden gebruikt. In de sensor bevinden zich
vier ultrasound kristallen, die onder een hoek van 0,10,20 en 30 graden worden
geplaatst, kijkend in het bekken van de patient. De verkregen data wordt
vervolgens via een software algoritme geanalsyeerd.

De belasting en het risico voor proefpersonen zijn laag. Patienten worden
gedurende hun blaastraining gemonitort met een extra meetsysteem, de URIKA
blaassensor. Verder zullen er per blaasvulling cyclus, twee klinisch
protocolaire twee-dimensionele (2D) ultrasound afbeeldingen gemaakt worden van
een volle en lege blaas. Aansluitend zal er elk half uur een extra 2D
afbeelding worden gemaakt om de status van de blaasvulling te verifieren. Er
zijn geen risico's bekend van gebruik van ultrageluid bij mensen, als er
gebruik wordt gemaakt van de beperkte ultrageluid intensiteit gedefinieerd door
de FDA.