CoDeLaGe
Een translationele studie naar zelfbeschadigend gedrag bij mensen met het Cornelia de Lange Syndroom

Cornelia de Lange Syndroom (CdLS) is een multisysteem malformatie syndroom,
gekenmerkt door korte gestalte, typische gezichtskenmerken, grote malformaties
en een verstandelijke beperking. De genetische aandoening is heterogeen, alle
bekende genen zijn betrokken bij het functioneren van het cohesine complex.

Zelfbeschadigend gedrag in CdLS is het meeste ernstige gedragsprobleem
(prevalentie: 60%). Verwondingen varieren van blauwe plekken tot
aangezichtsfracturen, blind- en doofheid. Zelfbeschadigend gedrag is doorgaans
de oorzaak van falende zorg en verminderde kwaliteit van bestaan. Genezing of
preventie is momenteel niet mogelijk. De etiologie van zelfbeschadigend gedrag
is complex: genetische, neurobiologische (neurotransmitters; aanlegstoornissen;
neuropathien), lichamelijke en psychologische factoren spelen mogelijk een rol.
De pathogenese blijft ook onduidelijk. Er is hiernaar maar weinig onderzoek
verricht in CdLS.

Eerdere studies legden de nadruk op gedragsmatige en psychologische factoren.
Het huidige onderzoek naar zelfbeschadigend gedrag is een translationele studie
waarin etiologische, lichamelijke en psychogedragsmatige aspecten.

CdLS is een cohesinopathie. Bij mensen met een SMC1A mutatie komt
zelfbeschadigend gedrag echter eigenlijk niet voor. Door gegevens van de groep
personen met CdLS (met een NIPBL mutatie) te vergelijken met die van de groep
met een SMC1A mutatie, hopen we beter te begrijpen welk mechanisme het
zelfbeschadigend gedrag veroorzaakt.

Primaire:
Effectieve behandelingsmogelijkheden en preventieve instrumenten voor
zelfbeschadigend gedrag in CdLS door het bestuderen van de verschijningsvormen,
etiologie en pathogenese in CdLS (n=60).

Secundaire:
a. Ontwikkeling van een stroomdiagram voor de dagelijkse zorg (diagnostiek;
behandeling)
b. Evaluatie of deze studie als model kan dienen voor het bestuderen van
zeldzame aangeboren aandoeningen

Translationele cohort studie met beperkte afnames:
Niet-experimentele studie om het genotype met de lichamelijke en gedragsmatige
phenotypes te integreren en aan elkaar te correleren middels DNA analyse,
testonderzoek en lichamelijk onderzoek om de pathogenetische mechanismes te
ontrafelen om te komen tot richtlijnen voor beleid.

In deze non-interventie studie gebruiken we vragenlijsten en 2 onderzoeken (1
gedragsdeskundig en 1 medisch) op lokatie. 1 bloedafname voor DNAdiagnostiek
(indien nog niet verricht) en aanvullende medisch specialistische onderzoeken
worden zoveel mogelijk verricht in combinatie met bloedafname en andere
onderzoeken in het kader van patientenzorg.
Hoewel de deelnemers wilsonbekwaam ter zake en soms minderjarig zijn,
beschouwen we de risico's, die deelname met zich meebrengt, als te verwaarlozen
en de belasting acceptabel. In samenspraak met ouders of verzorgers doen we
onze uiterste best de stress tot een minimum te beperken en het onderzoek zo
min mogelijk invasief te laten zijn.
Dit is een verkennende studie naar een ernstig syndroomgerelateerd probleem dat
uitsluitend bij mensen met het syndroom kan worden onderzocht.