Evaluatie van de CAP-waarde voor de kwantificatie van levervet in obese kinderen met behulp van 1H-MRS als referentiestandaard

Het aantal kinderen met overgewicht in Nederland neemt snel toe. Hierdoor
stijgt ook het aantal kinderen dat leververvetting heeft. Echter, niet elk kind
met overgewicht krijgt ook leververvetting. Op dit moment is niet eenvoudig na
te gaan, welk kind wel en welk kind geen vetstapeling heeft. Leververvetting is
schadelijk voor de lever en verhoogt de kans op suikerziekte en hart- en
vaatziekten en daarom zijn we op zoek naar een eenvoudige methode om
leververvetting bij kinderen op te sporen.

De huidige beste methode voor het vaststellen van leververvetting is een
leverbiopt, echter vanwege de belasting en risico*s wordt dit bijna nooit wordt
toegepast. In het AMC is veel ervaring met een MRI-techniek waarmee de
hoeveelheid levervet gemeten wordt, bij volwassen en bij kinderen in vijf
minuten. Dat is al veel patiëntvriendelijker dan een leverbiopt, maar niet
iedereen kan een MRI ondergaan (bijvoorbeeld claustrofobie of te grote
buikomvang) en de kosten zijn voor een screenings-onderzoek relatief hoog.

In deze studie willen wij een nieuwe methode om de hoeveelheid levervet te
meten onderzoeken. Voor deze methode wordt de FibroScan® gebruikt. Deze meting
duurt ongeveer vijf minuten en is niet pijnlijk. De uitslag geeft zowel een
indruk van de hoeveelheid littekenweefsel (TE-waarde) als van de hoeveelheid
vet in de lever (CAP-waarde). In deze studie onderzoeken we de betrouwbaarheid
van de FibroScan®/CAP-meting door de uitslag te vergelijken met de hoeveelheid
levervet die we meten met MRI. De wereldwijd (en ook in het AMC) meest
gebruikte techniek is de echografie: dit is echter in obese kinderen beperkt
bruikbaar om levervet aan te tonen. Door in deze studie ook een
echografie-onderzoek te doen, is het mogelijk de diagnostische accuratesses van
de CAP-waarde en echografie direct te vergelijken: mogelijk is de CAP-waarde
beter geschikt om leververvetting aan te tonen.

Vaststellen of de FibroScan® /CAP-meting bij kinderen (met overgewicht) met een
verhoogd risico op het hebben van leververvettomg gebruikt kan worden om een
kwantitatieve levervetmeting te vervaardigen.

Een observationele studie bij 60 patiënten (geworven van de afdelingen
Kindergeneeskunde van het AMC, Slotervaartziekenhuis, VUmc, Onze Lieve Vrouwe
Gasthuis, Ziekenhuis Amstelland) met een verhoogde kans op leververvetting.
Deze 60 proefpersonen krijgen op 1 dag zowel een FibroScan® /CAP-meting,
echografie-onderzoek als een MRI-scan (1H-MR Spectroscopie, lever vetkaarten,
MRE) om het levervetpercentage zeer nauwkeurig te meten. Alle metingen vinden
plaats in het AMC. Door deze twee uitkomsten met elkaar te vergelijken,
onderzoeken we of de FibroScan® /CAP-meting bruikbaar is.

Deelname aan deze studie levert de individuele patiënt een nauwkeurige meting
van het levervetpercentage op. Hiermee is voor de kinderarts een betere
inschatting te maken van het risico dat deze patiënt loopt op het ontwikkelen
van bijvoorbeeld diabetes mellitus type 2. Daarnaast is het belangrijk om de
precisie, betrouwbaarheid en reproduceerbaarheid van deze techniek (CAP-meting)
te onderzoeken voordat het op grote schaal in de kliniek toegepast gaat worden
bij kinderen met een verhoogd risico op leververvetting.

In de nabije toekomst zullen * indien CAP een accurate meetmethode blijkt te
zijn * kinderen met of verdacht voor het hebben van leververvetting de
vruchten plukken van dit onderzoek, omdat de FibroScan®/CAP-meting dan een
snel, niet-invasief hulpmiddel is waarmee op de polikliniek in vijf minuten
zowel de mate van leverstijfheid (fibrose) als van -vervetting gemeten kunnen
worden. FibroScan®/CAP-meting is veilig en niet pijnlijk en duurt in deze
studie (met 3 metingen) samen met het echografie-onderzoek 10 minuten. 1H-MR
Spectroscopie (levervet), lever vetkaarten en MRE (leverstijfheid) worden
uitgevoerd in een MRI-sessie die maximaal 30 minuten duurt (in-room time). MRI
is een niet-invasief (dat wil zeggen, geen infuus), niet-ioniserend onderzoek
en er is geen fysieke belasting. Wel dient de proefpersoon gedurende het
onderzoek stil te liggen op de rug in de tunnel van de MRI. Proefpersonen
moeten voor dit type MRI-scans een aantal maal de adem vasthouden. Uit ervaring
van eerdere studies, is gebleken dat proefpersonen dit niet vervelend vinden.
In het geval van kinderen is juist de verwachting dat zij de MRI-scan minder
saai zullen vinden wanneer zij af toe de adem vast moeten houden, want juist
het moeten stilliggen ervaren zij als vervelend.

De MRE-transducer trilt (net zoals de FibroScan® ) maar dit doet geen pijn.
Tijdens de MRI-scans wordt geen oraal of intraveneus contrastmiddel toegediend.
Proefpersonen zullen een keer naar het ziekenhuis dienen te komen. Wel wordt
getracht de meetdag te combineren met een reeds gepland polikliniekbezoek.
Proefpersonen met contra-indicaties voor MRI's worden uitgesloten van deelname
(zie appendix E4). Proefpersonen ondervinden geen vertraging in behandeling van
enige ziekte. Alle deelnemers dienen minimaal 4 uur te vasten vóór de metingen.