Welke behandeling werkt voor wie? Een vergelijking van geluidsblootstelling therapieën

Tinnitus, ook wel *oorsuizen* genoemd, wordt gedefinieerd als de perceptie van
een continu geluid, in afwezigheid van een bijbehorende akoestische stimulus in
de externe omgeving. Naar schatting zijn er in Europa ruim 70 miljoen mensen
die tinnitus ervaren, welke voor 7 miljoen een chronische arbeidsongeschiktheid
creëert en ernstige beperkingen oplevert tot het punt waar het interfereert met
elk aspect van hun dagelijks leven. Tinnitus is niet meetbaar of
kwantificeerbaar door objectieve fysieke opnames en is niet traceerbaar voor
ziekte, verwonding of pathologie in de hersenen of elders.
Empirisch bewijs voor de effectiviteit van curatieve tinnitusbehandelingen of
voor audiologische interventies, zoals gehoorapparaten en geluidsgenererende
apparaten om het geluid te maskeren, ontbreekt. Bovendien voorspellen de
audiometrische kenmerken van het tinnitus geluid (luidheid / toonhoogte)
nauwelijks de ernst van de conditie of de behandelingsresultaten. In
tegenstelling tot wetenschappelijk bewijs is de klinische praktijk van het
maskeren / verzwakken van het tinnitus-geluid nog steeds de meest voorkomende
tinnitusbehandeling.
In deze studie wordt de volgende contra-intuïtieve hypothese getoetst: Het is
niet het geluid zelf, maar het zijn de verhoogde dreiging-interpretaties en
vrees-geconditioneerde reacties, waardoor de chronische aandoening wordt
veroorzaakt. Inderdaad, empirisch bewijs groeit voor de effectiviteit van een
cognitieve gedragsbenadering; D.w.z. vrees-verminderende blootstelling
gebaseerde therapieën verminderen niet alleen de tinnitus ernst en invloed op
het dagelijkse leven, maar dragen ook bij aan het algemene welzijn van
patiënten. Onze recente bevindingen ondersteunen het belang van het aanpakken
van tinnitus-gerelateerde vrees- en vreesresponsen bij het behandelen van
patiënten in hun herstel van tinnitus. In dit project wordt getoetst of de
initiële bedreigingsbeoordeling en vrees reacties niet alleen verhoogd
tinnituslijden voorspellen, maar ook dat een geluidsgerichte aanpak
contraproductief is de behandeling van tinnitus klachten. Bovendien wordt een
recent ontwikkelde (en gevalideerde) *Tinnitus-specific Behavioral Exposure
Treatment* (T-BET) getest. Deze studie kan belangrijke input leveren voor
bestaande en nieuwe tinnitusbehandelingen.

Primaire onderzoeksvragen
1. Leidt een blootstellings-behandeling (T-BET) tot daling in tinnitus
gerelateerde vrees en herstel (vermindering) van klachten en tinnitus-ernst in
tinnitus patiënten, vergeleken met een maskerings-therapie?
2. Kunnen we verschillende subgroepen van patiënten identificeren die meer
profiteren van de ene aanpak over de andere?
Secundaire onderzoeksvragen
3. Kunnen we door middel van dagelijkse evaluaties klinisch relevante gedrags-/
emotionele markers identificeren?
4. Kunnen we risico- / veerkracht factoren identificeren in de patiëntengroep
die lijdt aan milde tot ernstige tinnitus beperking?

In een 2-armige RCT worden minimaal 208 tinnitus-patienten (N= 244, inclusief
15% loss to follow-up), recent doorverwezen naar Adelante Audiologie en
Communicatie, gerandomiseerd in een Masking of Exposure conditie. De
randomisatie zal gestratificeerd, op tinnitus-ernst en slechthorendheid,
plaatsvinden met afkappunten op de Tinnitus Questionnaire (score 46) en
gehoordrempel (Pure tone average op 1, 2, en 4 KhZ van 25 dB in slechtste oor).

Maskering- en blootstellingsprocedures volgen eerder ontwikkelde en gevalideerde richtlijnen (Cima et al., 2012; Henry, Jastreboff, Jastreboff, Schechter & Fausti, 2003; Jastreboff, 2012).

De lasten en risico's verbonden aan deelname aan deze studie zijn niet
aanwezig. De studiespecifieke unieke aanvullende activiteit die we van
patiënten vragen, is het bijhouden van een dagelijkse dagboek (online) in te
vullen tijdens een pre-interventieperiode van 3 weken, de actieve
behandelingsfase (6 weken in beide condities) en tijdens 3 weken
postinterventie (post-test) periode, voor een totaal van 12 weken. Het gebruik
van dagelijkse dagboeken en de last die het op patiënten zou kunnen hebben, is
grondig overwogen en de effecten zijn tweevoudig: 1) patiënten zullen worden
gevraagd een kort dagelijks dagboek in te vullen, wat enig ongemak kan
veroorzaken, 2) aan de hand van patiëntrapporten blijkt dat de activiteit van
het dagelijks monitoren en beschrijven van functioneren tegen het einde van de
dag, het leervermogen vergroot en inzichten in eigen 'ziekte-gedrag' gunstig
beïnvloedt, wat bijzonder nuttig is bij dit soort interventies.
De voordelen voor patiënten zijn:
1. Patiënten krijgen continue feedback over hun voortgang en functioneren: zij
ontvangen wekelijks geïndividualiseerde behandeling feedback van de
behandel-teams in beide condities.
2. Patiënten zullen de kans krijgen om (in de experimentele arm) een nieuwe en
veelbelovende innovatieve Tinnitus-specifieke Behavioral Exposure Treatment
(T-BET) te volgen
3. Patiënten in de controle arm zullen in staat worden gesteld om deze T-BET
ook te ontvangen nadat ze de laatste meting hebben afgerond en uit de studie
stromen.